APWBP Boek 1 Hoofdstuk 8 Deel 1

Ik knikte haar toe, het was overduidelijk waarom zij juist de geest van Ravenklauw was. Met een glimlach liep ik de zaal uit, recht naar mijn kamer. Ook ik verlangde na een dag als deze naar mijn bed.

De eerste week van het schooljaar was altijd speciaal en dat was dit jaar niet anders. Ik bracht veel tijd door in de leraarskamer, waar ik de rest van het jaar weinig kwam, omdat ik graag wilde weten hoe de nieuwe leerlingen het ervan af brachten. In het bijzonder was ik geïnteresseerd in Harry, maar gelukkig hoefde ik daar niet specifiek naar te vragen: de andere leraren leken hem zelf ook behoorlijk boeiend te vinden.
“Ik hoorde hem tegen die jonge Wemel klagen dat iedereen altijd maar probeert hem te zien”, zei Filius Banning, met zijn hoge stemmetje.
“Die twee zijn ook altijd samen te vinden”, zei Minerva Anderling met een glimlach.
“Dat lijkt me een goed teken”, vond ik. “De Wemels zijn een goede familie, die weinig geven om bekendheid of rijkdom. Ze zullen Harry dus zeker niet aanmoedigen om naast zijn schoenen te beginnen lopen.”
“Als hij zijn best maar doet op school, dat is het belangrijkste”, vond Minerva. En daar kon ik haar alleen maar gelijk in geven. “Ik verbaas me vooral over juffrouw Griffel, wat dat betreft. Ze lijkt haar schoolboeken soms al volledig van buiten te kennen. Een heel goede studente, als je het mij vraagt.”
“Juffrouw Griffel, zat die ook niet in Griffoendor?”, vroeg ik, half geamuseerd, half verbaasd.
“Ja, maar volgens mij zou ze Ravenklauw absoluut ook waardig zijn”, zei Fillius zonder aarzeling.
“Ik geloof dat we nog veel van haar kunnen verwachten”, deed Pomona Stronk haar duit in het zakje. De anderen knikten instemmend.

De volgende ochtend tijdens het ontbijt, liet ik mijn blik opnieuw afdwalen naar de jonge Harry Potter, die zoals altijd naast Ron Wemel zat. Ook de andere eerstejaars van hun afdeling zaten gewoonlijk in hun buurt. Er begonnen vriendschappen te ontstaan, dat zag ik zo, maar echt kliekjes waren er gelukkig nog niet gevormd.