12.

'Ehm, hallo...?' klinkt Pearl's hoge stem.
Finnick en ik laten elkaar tegelijkertijd los en kijken verbaasd naar de opening van de lift. De lift is net opengegaan op de eerste verdieping en een verbaasde Pearl staart ons aan. Ze kijkt van de Finnick naar mij en weer terug zonder iets te zeggen. Ik voel een blos opkomen en kijk verlegen naar de grond. Finnick, die natuurlijk altijd iets weet te zeggen, loopt overdreven uitdagend op Pearl af.
'Hi, beauty. We zijn alleen op de verkeerde verdieping.' zegt Finnick, terwijl hij flirterig naar haar knipoogt.
Daarna drukt hij heel sierlijk op het liftknopje 4, waardoor we Pearl, die nog steeds geschokt stilstaat, achter laten. Dan schieten Finnick en ik beide in de lach.
'Zag je hoe ze keek!' roept Finnick, terwijl hij een grimas trekt om haar na te doen. Pearl's gezicht was inderdaad hilarisch.
'En jouw reactie had ze al helemaal niet verwacht.' lach ik. 'Je mag mijn toekomstige bondgenoot niet zo van haar stuk brengen.'
Dan komt de lift tot stand op onze verdieping en dirigeert Hyacintha me meteen naar mijn eigen kamer. 'Je moet wel goed slapen, want morgen is een belangrijke dag.' Nog een lange tijd blijf ik nadenken over de parade en het voorval met Pearl en Finnick. Ik weet helaas al wat me morgen van haar te wachten staat. Ze gaat me hierover uithoren. Meteen neem ik me voor om haar tijdens de training zo veel mogelijk te ontlopen.


De volgende ochtend word ik wakker door Hyacintha, die op mijn kamerdeur staat te bonken.
'Ik kom al.' mompel ik zachtjes, waarna ik me uitrek.
Vandaag is de trainingsdag, waar we met zo veel mogelijk wapens moeten leren omgaan en zo veel mogelijk survivaldingen moeten leren. Dit is het moment om erachter te komen hoe goed de andere tributen zijn en wie ik als bondgenoot wil. En natuurlijk ook om te laten zien dat iedereen mij als bondgenoot moet willen. Ik zucht even diep, terwijl ik me voorzichtig uitrek. Mijn hele lichaam is stijf en de afdrukken van de zweep hebben een paarsblauwe kleur. Het lijkt een eeuwigheid geleden dat ik die zweepslagen kreeg en nog gewoon in het ''veilige'' district 4 stond. Snel kleed ik me om en doe een simpele staart in mijn haar.
'Annie wat ben je laat!' is het eerste wat Hyacintha tegen me zegt als ik de woonkamer inloop. 'Mijn hele planning raakt daar jou in de war en jullie moeten al over vijf minuten in de trainingsruimte staan. Jij moet nog eten en Matthew is nog daarmee bezig en...'
'Rustig Hyacintha, het komt allemaal goed.' onderbreekt Finnick haar. 'We gaan gewoon nu meteen weg en Annie eet onderweg wel even een broodje.'
Hij gooit een broodje naar me toe, die ik nog net opvang. Ik glimlach even als dank. Hyacintha kijkt nog steeds niet gerust en loopt met snelle passen voor ons uit naar de lift. Ik prop zo snel mogelijk het broodje in mijn mond en negeer de blikken van de avox. Finnick mompelt nog wat laatste instructies over de training, maar ik kan niet zeggen dat ik nou echt naar hem luister.
Mijn hele lichaam trilt van de zenuwen op het moment dat we de trainingsruimte binnenlopen. Hyacintha heeft gelijk, we zijn de laatsten die de zaal binnenlopen. Alle tributen staan al in een kring om Atala heen, een Captioolvrouw die vertelt over de training. Ik kan me voorstellen dat Hyacintha zich nu erg schaamt, maar het maakt me verrassend weinig uit. Met kordate passen voeg ik mezelf in de kring. Atala gaat door met haar uitleg zonder op mij of Matthew te letten. Ondertussen dwalen mijn ogen af naar de andere tributen. Het eerste wat me opvalt is hoe ondervoed iedereen er uitziet. Dan hebben wij het in district 4 misschien toch minder zwaar. Al ziet het er niet uit alsof Pearl ooit honger heeft gehad. Ook de tributen van district 2 zien er goed uit. De beroeps, onwillekeurig ril ik, waar ik nu ook bijhoor, zien er allemaal sterk uit. Al lijkt het alsof ik de enige ben die ooit problemen heeft gehad met vredesbewakers.
Dan zegt Atala eindelijk dat we mogen beginnen met trainen.
'Gaan we ons opsplitsen of samen trainen?' fluister ik tegen Matthew.
Hij kijkt even twijfelend om zich heen. 'We moeten zo veel mogelijk bondgenoten krijgen..'
'Dus opsplitsen.' knik ik, toch wel een beetje opgelucht. Nu kan ik Pearl in elke geval zo veel mogelijk proberen te ontwijken.
Matthew loopt als eerste meteen op de drietand af en ik sta een beetje verloren om mij heen te kijken. Ik kan niet met wapens omgaan en het lijkt me geen goed idee om dat meteen te laten zien. Vrienden maken, dat is het belangrijkste. Net op het moment dat ik wil gaan kijken bij het meisje uit 6, die ondanks haar lengte en jonge leeftijd messen staat te gooien als een beroeps, heeft Pearl me al gevonden. Ik kreun onwillekeurig, daar begint het verhoor.
'Dus jij hebt wat met..' begint haar hoge gillende stem.
Net voor ze haar zin wil afmaken wordt ze onderbroken door de stem van haar districtgenoot. 'Laat maar eens zien wat jij met wapens kan.'
Even denk ik dat ik mijn redder gevonden heb, tot ik doorkrijg dat hij naar mij staart.
'Wat, ehm, bedoel je mij?' vraag ik voorzichtig.
Sky knikt en kijkt me uitdagend aan. Ineens realiseer ik me hoe ik op anderen moet overkomen. Ik sta met alle tributen bondgenootschappen te sluiten, maar niemand weet of ik het waard ben. Niemand weet of ik kans maak om de spelen te winnen. Niemand weet..of ik kan vechten. Ik probeer razendsnel een uitvlucht te bedenken, maar uit mijn ooghoeken zie ik dat er nog meer tributen naar ons staan te kijken. Het meisje uit 6 gaat onverstoorbaar door, maar toch weet ik dat ze op mij let. Om te zien of ik wat waard ben.
'Okey.' zeg ik, terwijl ik probeer zo zelfverzekerd mogelijk over te komen.
Met langzame passen loop ik naar de stapel drietanden toe, het enige wapen waar ik ooit mee gewerkt heb. Om vissen te vangen. Maar zou het verschil zoveel uitmaken? Één van de trainers loopt op mij af en vraagt of ik een trainingspartner nodig heb. Ik heb geen idee wat ik moet doen. De spanning giert door mijn lichaam. Hopeloos kijk ik naar Matthew, die knikt. Ik sluit even van angst mijn ogen en zeg dan tegen de trainer dat ik wel een partner wil. Hij knikt, pakt een drietand en gaat klaarstaan. Ik pak ook een drietand en weeg het voorzichtig in mijn hand. Dit is echt Capitoolmateriaal, veel beter dan thuis. Voorzichtig loop ik naar achteren en ga ook klaarstaan. Ik haal even een keer heel diep adem. Mijn handen trillen. Dan knik ik ten teken dat we kunnen beginnen.