Chapter Nine

“Wel...dat is onverwacht” Serena en de andere hebben naar Sam en Dean geluisterd.
“Hoe gaan we dit oplossen?” vroeg Mycroft. Niemand had echt een idee.
“Spioneren is het beste, maar dan moet er iemand wel naar binnen gaan en de enige hier is Mycroft” Serena keek naar Mycroft.
“Ze vermoorde me als ze me zien” Mycroft stond op.
“Ik doe hier niet aan mee. Laat me maar iets weten als het allemaal voorbij is” Mycroft groette hen en verliet de zaak.
“Goed. Dan komt het op ons aan” zuchtte Serena.
“Jij kent The Master net zo goed als ik, iets meer zelfs. Kun jij niet met hem praten?” zei de Doctor.
“Oh nee! Ik ga echt niet doen wat jij nu in je gedachten hebt!”
“Wat?” vroeg Sam. Serena zuchtte.
“The Master heeft me ooit zijn liefde verklaard aan mij, maar ik heb hem afgewezen” Dean lachtte.
“Ik moest wel! Volgens mijn wetten!” verweerde Serena zich.
“Trouwens. Ik hield niet eens van hem. Ik moest hem niet en hij was veel te arrogant en opdringerig” Dean keek haar aan.
“Verder zeg ik niks!” Serena keek hem kwaad aan.
“Het is de enige kans”
“En als hij er achter komt dat het niet waar is?” Serena keek de Doctor aan.
“Ik ga daar niet alleen naar binnen”
“Moet ook niet. Ik ga mee” zei Sam. Serena keek hem aan.
“Ik ook” zei John. Serena zuchtte.
“Ik wil jullie levens niet op spel zetten”
“Hij werkt samen met Moriarty en Crowley! Dit gaat ons ook aan” zei John. Serena zuchtte.
“Goed dan” De Doctor lachte.
“Hoe komen we binnen?” vroeg Sam.
“Kom maar mee” De Doctor stond op en verliet het café. Serena lachte, terwijl de andere de Doctor verbaasd achter na liepen.

Later...

“Wat is dat?” Ze stonden voor de TARDIS, die verstopt stond in een donker steegje.
“De TARDIS” zei de Doctor.
“Het staat voor ‘Time And Relative Dimension(s) In Space’ wat betekent dat het door tijd en ruimte kan reizen” zei Serena. Niemand zei iets.
“Welcome to the Time Lord side” zei Serena. Ze ging lachend naar binnen. De andere gingen onzeker naar binnen, waar ze echt met stomheid waren geslagen.
“Het is groter van binnen” zei John.
“Doe niet zo stom, John. Dat kan niet” zei Sherlock.
“Ga dan naar buiten en kijk rond” zei Serena, die de Doctor hielp met het bedienen.
“Maar schiet wel op” De andere gingen naar buiten en rende rond de TARDIS.
“Word dit niet vervelend?” lachte Serena.
“Nee. Ik hou er van” zei de Doctor. Serena porde hem lachend.
“Hoe is dat mogelijk?” vroeg Dean.
“Vertel jij het maar. Jij en je broer jagen al jaren op demonen omdat er dierbaren door gedood zijn” zei Sherlock. Dean werd kwaad en duwde Sherlock tegen de zijkant.
“Dean!” Sam probeerde hen uit elkaar te halen.
“Dean! Laat hem los!” Dean keek Sherlock dreigend aan en liet hem los. Er viel een stilte.
“Kunnen we vertrekken?” vroeg Serena.
“Ja” zei Sam. De Doctor knikte en haalde de hendel over. De TARDIS begon te schudden en iedereen hield zich vast een de relingen. Het schudden hield op en iedereen stond moeizaam op.
“Wat was dat?”
“We zijn geland”
“Waar?” vroeg Dean.
“In de kelder van het paleis” zei de Doctor.
“Dat kan niet!” Het was een grappig gezicht hoe ze allemaal door de deur wrongen. De Doctor lachte.
“Doe je wel voorzichtig?” vroeg Serena aan hem. De Doctor keek haar aan.
“Altijd. Wees jij maar op je hoede”
“En wat als hij me niet herkent en me opsluit? Wat als hij me wel herkent me alsnog op sluit?”
“Dan laat je het me weten”
“Hoe?”
“Je belt me...” De Doctor stak een klein communicatie oortje in haar linkeroor.
“...hiermee” Serena keek hem aan.
“Maak je maar geen zorgen. Ik zorg dat jou niks overkomt. Dat beloof ik” De Doctor kuste haar op haar voorhoofd. Serena forceerde een lach. Daarna ging ze naar buiten. John en Sam volgde haar.