Ik zal het moeten vertellen

Een paar dagen gingen voorbij, ik vertrouw hem, hij vertrouwt mij. Maar misschien moet ik hem zeggen dat ik weg ga, om vakantie.
Maar ik durf echt niet... Wat als hij iemand anders zal vinden? Misschien vind hij me niet genoeg en zal iemand anders vinden om er wel ja... Dat mee te doen?
Ik vertrouw hem, maar ben zo bang.... Ik ben helemaal niet perfect, en er zijn miljoenen meisjes beter als mij...
Oké, ik ga het hem gewoon vertellen, vandaag komt hij toch naar mijn dorp, en hij mag zelfs van mijn mama naar mij thuis komen.
Dus met andere woorden, hij kan niet ineens vertrekken... Niet dat hij dat zou doen, wel... Ik denk toch niet dat hij het zal doen...
Mama, ik heb een sms'je, we moeten vertrekken, hij is er bijna!
We gingen met de auto naar 't station. Ik liep op hem af en kuste hem. Hij zou nu mijn moeder ontmoeten, dus hij was een beetje bang.
We stapte in de auto, terwijl ik hoopte dat mijn moeder hem niet zou ondervragen, wat ze overigens altijd doet.
Dus jij bent de jongen waar mijn dochter stapel van is? vroeg ze.
Hij lachte en zei Ja, maar ik ben ook stapel van haar hoor.
Ik begon bijna te blozen... Mijn moeder vertelde hem over onze vakantie. Ja... Nu wist hij het al.
Hij keek me aan en vroeg waarom ik niets had gezegd. Ik durfde gewoon niet zei ik terug.
Toen we thuis waren aangekomen gingen we even in de zetel zitten, een filmpje kijken enz.
Maar dan vroeg hij of we naar mijn kamer gingen, ik moest mijn kamer opruimen van mijn moeder. Hij zei dat hij wel eens wou zien of ik het "goed had gedaan".
Mama, we gaan naar boven eh!
Ze knikte even, en daar gingen we dan... Naar mijn kamer... Met een bang hartje ging ik op mijn bed zitten. Hij kwam naast me zitten....
En begon mij te kussen.