003

‘Waar is Paul?’ vroeg Leah.
‘Hij is douchen.’
‘Is Paul wel het vriendje?’
‘Ja, mam. Paul is wel het vriendje. Ik schaam me echt dood voor je wist je dat?’ zei ik en pakte een toast en een appel aan van Embry. Na nog wat gepraat te hebben, ging Seth op de andere bank zitten.
‘Waarom gaat Seth nu daar zitten?’ vroeg Steven verbaasd.
‘Paul komt eraan.’ Zei Quil en schoof ook vast een stukje op. Snel stond ik op en liep achter Paul aan naar de keuken.
‘Ben je nou zenuwachtig?’ vroeg Paul verbaasd. Snel schudde ik mijn hoofd en gaf hem een kop koffie.
‘Je ziet er goed uit.’ Zei ik en deed een plukje haar goed.
‘Waarom moet ik er perfect uit zien?’ vroeg Paul en pakte mijn hand vast.
‘Omdat het mijn ouders zijn. Ow en mijn vader vond Seth wat groot om een vriendje van mij te zijn dus dan ben jij mega.’ Legde ik uit. Paul begon hard te lachen en draaide me om. Hij gaf nog snel een kusje op mijn schouder en duwde me toen richting de woonkamer. Ik ging op de bank zitten en pakte mijn beker koffie.
‘Nou, waar is ie?’ vroeg mijn moeder nieuwsgierig. Ik keek verontschuldigend naar Paul maar hij kon er alleen maar om lachen. Hij kwam naast me zitten en stak zijn hand op.
‘Hallo, ik ben Paul.’ Zei hij en nam een slokje koffie.
‘Hoi Paul, dit is Steven. Ik ben Carla en dit is mijn man, Charles.’ Mijn vader nam Paul helemaal in zich op en keek me toen vragend aan. Mijn moeder daarentegen keek me glunderend aan.
‘Je bent in ieder geval goedgekeurd door mijn moeder.’ Zei ik superzacht. Paul legde zijn hand op mijn been dat hij het had gehoord. Mijn vader keek me nog steeds aan.
‘Gwen?’
‘Pap.’
‘Meen je dit? Hoe oud is hij? 25?’
‘Pap serieus! Hij is zeventien!’ riep ik. Hij keek al wat beter maar nog niet goed genoeg. Mijn broer zei dat hij moest gaan en verdween uit het beeld.
‘Gwen, we komen morgen langs.’ Zei mijn vader resoluut.
‘Kan niet wachten.’ mompelde ik sarcastisch.
‘Lieverd we moeten gaan. Ik weet dat Steven het adres heeft dus dat komt goed. Zie jullie morgen!’ Twee seconden later was ze weg.
‘Nou dat ging lekker.’ Mompelde ik en liet me achterover vallen.

‘Gwen. Opstaan.’
‘Nee.’
‘Gwen.’
‘Ik sta pas op als jij hier minimaal een kwartier komt liggen.’ zei ik en gooide de deken omhoog. Na de skypesessie met mijn ouders ben ik meteen in mijn bed gaan liggen. Al snel lag Paul naast me en nestelde ik me tegen hem aan.
‘Zo erg was het toch niet?’ vroeg Paul. Ik hief mijn hoofd en keek hem dom aan.
‘Meen je dat? Heb je mijn vaders gezicht gezien?’
‘Jep en ik moet zeggen. Hij zag er, hoe zal ik het zeggen, zeer enthousiast uit.’ Zei Paul en liet zijn hoofd op mijn haren rusten.
‘Great.’ Kreunde ik.
‘O my god! Morgen wordt een hel1!’
‘Komt wel goed schatje.’ Suste Paul me en trok me nog wat dichter tegen hem aan.