Losing trust - 061

Ik zat geconcentreerd televisie te kijken toen ineens mijn mobiel trilde. Ik schrok me dood en viel bijna van de bank af. ‘Slim Julia, heel slim ben je’ sprak ik mezelf toe en pakte snel mijn mobiel. “Met Julia?” “AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH JULIAAAAAA” ik haalde snel mijn mobiel weg van mijn oor. “Bedankt Robin nu heb ik levenslange gehoorbeschadiging” lachte ik en ik drukte ondertussen de tv uit. “Ahw sorry. Dus jij en werken he?!” “Oh my god ik weet het ik ben lui maar het is best wel leuk hoor.” “Ja als je een knappe collega hebt wel ja” ik trok mijn wenkbrauwen omhoog. ‘Hoe weet zij dat nou weer?’ “Hoe weet je dat?” “Nou sinds jij met Harry samen bent houd de pers je niet echt met rust. Ze hebben je met hem gespot.” “Argh geweldig dit. Maar in ieder geval hij is knap ja en heel aardig.” “En wat vindt meneer Styles daarvan?” “Nou ik weet het niet maar zo straks was ik op skype met hem en toen ik hem over Jake vertelde deed hij een beetje raar, maar ja je weet hoe hij is hij stelt zich te snel aan.” Ik hoorde Robin lachen en moest zelf ook lachen. Als er ook maar iemand zich te snel aanstelde of te snel bezorgd was was het Harry wel. “Dus hoe gaat het nu dan zonder hem?” “Mwah het gaat wel hij is nog maar een dag weg.” “Julia niet liegen” ze had gelijk dit was echt een marteling gewoon. “Oké dit. Is. Echt. Verschrikkelijk! Maar even niet over mij en Harry, hoe gaat het met jou en Julien? Het is een tijdje geleden dat we hebben gesproken…” ik voelde me best wel schuldig tegenover haar dat ik niet veel van me heb laten horen. Maar ja leven met een popster is ook niet zo gemakkelijk. “Ach we hebben het beiden druk dus kunnen we niks aan doen. Me moeten gewoon weer wat vaker afspreken.” “Ja dat zeker!” “Tussen mij en Julien gaat het goed. Hij is een weekend weg naar vrienden maar het gaat echt super!” Het voelde goed om haar zo blij te horen. Ze had het echt verdiend. “Juul, ik moet gaan. we sms’en wel over het afspreken.” “Is goed. Byee.” “Bye” en met dat hing ze op. het was goed om weer even zo’n gesprek te hebben. Ik ging onderuitgezakt op de bank liggen en speelde een beetje op mijn mobiel, totdat ik mijn ogen zwaar voelde worden en langzaam inslaap viel, op weg naar dromenland.