012

De bel redde mij uit de benarde situatie. Saved by the bell dacht ik. Snel redde ik mij uit het ineens heel muffig ruikende lokaal. Toen ik veilig buiten bereik van John was, haalde ik opgelucht adem. Tot dat ik weer op een nieuw probleem stuitte: De pauze. Een vloed van teleurstelling ging door mijn lichaam. "Hey, new girl!' riep een meisjes stem aan de andere kant van de hal. Ik draaide me om en keek naar de plek waar het geluid vandaan kwam. Toen ik een hele groep met meiden zag staan, wist ik waar dit naartoe zou leiden. Ruzie. Ik had hier geen zin in en liep maar gewoon door naar mijn kluisje. Maar voor dat ik mij kon omdraaien riep ze weer: 'Ja jij daar.' Een diepe zucht gleed over mijn lippen. Langzaam draaide ik om en liep rustig naar ze toe. "Wat is er?" vroeg ik aan het onbekende meisje. 'Je hoort hier niet thuis.' zei ze met in haar stem een arrogante ondertoon. 'En dat bepaal jij?' vroeg ik rustig. Ik wist hoe ik moest reageren op mensen die dachten dat ze beter waren. ik keek haar in de ogen en rees mijn wenkbrauwen, draaide mijn hoofd en keek haar vragend aan. 'Nou?' 'Wij.' corrigeerde ze mij. zuchtend en hoofdschuddend draaide ik mij om en liep naar de kantine. Hier had ik nu ff geen zin in.

ik liep naar mijn kluisje en opende het ingewikkelde slot. Waarom moest dit altijd zo moeilijk? Op mijn vorige school hadden we gewoon sleutels. Met die gedachten opende ik mijn kluisje en pakte de boeken voor de volgende lesuren. Wiskunde, Geschiedenis en Nederlands. Ik vond het zo grappig dat ze Nederlands aanboden op deze school. Dus had ik me ervoor opgegeven. Het was alleen het 1ste semester. Dus nog denk ik 2 maanden? Tegelijk met het sluiten van mijn kluisje hoorde ik de zo bekende, maar nu nog arrogantere, stem van het meisje dat mij in de gang ,een paar minuten ,geleden ook aansprak. 'Hey, jij, BITCH!' Galmde het door de gang. Het ,ineens, immense geluid galmde door mijn oorgangen. Ze had nu een paar vrienden mee genomen. Typisch. Ik negeerde het geluid en liep gewoon verder. Het was heerlijk weer. Beter dan ik Nederland. Dat was zeker. Ik besloot maar lekker buiten te gaan zitten. Er was nog een bankje vrij. Gelukkig! Snel bezette ik het lege bankje at mijn eten op.

Tadaaa Nederlands was aan de beurt. Ik wist welk lokaal ik moest hebben dus ik had er snel gevonden. Ik ging op het lege plekje achterin zitten. Zo viel ik niet zo op. Opeens, echt zomaar uit het niets, ging er een meisje naast mij zitten. Een uitstekende hand verbrak mijn gedachtegang. twijfelend schudde ik haar hand. "Alice" antwoordde een super vrolijke stem. Iets te vrolijk naar mijn smaak. "Belle" Een geforceerde glimlach verscheen op mij lip. Ik draaide mijn hoofd weer weg naar mijn agenda. Ik keek naar het vele huiswerk dat we hadden opgekregen. Een niet hoorbare zucht gleed van mijn lippen. Op dat moment kwam er een leraar naar binnen die ik niet had verwacht. Ik wist dat hij naar America was gegaan. Maar naar deze school? Why?? De hoop schoof mij in de schoenen. Ik kom nooit meer levend deze school uit.