Keep smiling no matter what.

'T was een vroege ochtend en het was frisjes buiten, Kristen zat op 1 van de schoolbankjes toe te kijken hoe mensen aankwamen.
De bel ging en iedereen moest naar binnen toen Kristen de les binnenkwam keken al haar klasgenootjes om ze was het al gewend, zo ging het namelijk elke ochtend.
'' Goedemorgen iedereen, pak je boeken en ga ZELFSTANDIG aan 't werk wil een speld horen vallen'' Riep de juf.
Kristen liep naar haar postvakje en vond een briefje waarop stond; 'Ben je der weer lelijkerd?'
Ze gooide het briefje weg en liep vervolgens terug naar haar plaats.
Er werd gegiecheld en dingen naar Kristen's rug gegooid. *Tring* Schoolbel! 'T was pauze..
Kristen liep naar buiten en zat op een bankje Nikki liep naar Kristen toe ( Een vriendin van Kristen) en zei; Mag ik erbij zitten?
Kristen knikte. 'T groepje van Shirley liep naar buiten en liep Kristen's richting toe. '' Hey dames kijk wie hierrr zit ! Onze lieve vriendin Kristen! Kristen waarom ben je nou op school? Heb je niet gemerkt dat je nergens bij hoort? Je bent lelijk daarom heb je ook geen vriendje of wel soms..
Kristen gaf geen antwoord en keek naar een klein jongetje die in 't zandbak zat te spelen.
Het was altijd weer Shirley's groepje die Kristen lastigviel en alleen omdat ze dan nog stoerder waren, 't ging echt zo..
Kristen was zo gebroken vanbinnen ze geloofde elk woord die ze zeiden, zelfs dat ze lelijk was. Haar famillie en vrienden van haar famillie zeiden altijd hoe mooi Kristen was, maar door Shirley geloofde Kristen geen enkel woord.
Na schooltijd liep Kristen naar huis ze wou zo snel mogelijk thuis zijn, ze miste die heerlijke liefde van haar moeder.
''Hey babygirl hoe was school schat?'' Vroeg Kristen's moeder. '' Hey maa jaa ging wel goed ''
Kristen vertelde haar moeder nooit hoe ze gepest werd omdat ze geen last wou zijn..
Kristen huis was heel mooi ingericht met een liefdevolle sfeer het voelde geweldig om thuis te zijn.
Aan 1 kant had Kristen alles waar een kind om kon wensen maar alleen vond ze het zo verschrikkelijk om naar school te gaan en ze miste haar vader die er eigenlijk nooit voor haar was. 'T was raar meeste mensen zeiden altijd je kan niet missen wat je nooit hebt gehad, maar Kristen miste en wenste wel dat der vader daar zou zijn.. Ze was soms ook verdrietig want soms moest ze toekijken hoe haar buurmeisjes opgehaald werden door hun vaders maar haar vader was er niet..








Word vervolgd..