Lise Florence

Ik keek naar een groepje meiden die zo te zien krachten hadden.
Toen zei een ervan k-k-kijk daar!
Toen zagen ze mij en ze gilde ik liep meteen de bosjes in en rende zo hard mogelijk weg.
Toen ik dacht dat ik ver genoeg was dacht ik: natuurlijk het schoolkamp voor de eerste en 2deklassers van de krachtschool.
Ze was nog nooit op die school geweest ze leefde hier al sinds haar 6de verjaardag.
Op die dag hadden ze alleen maar ruzie gemaakt en toen haar zusje de ruzie wou stoppen.
Gebeurde het papa pakte een mes en wou in mama steken haar zusje sprong er voor en dat kostte haar leven.
Toen was ze weg gegaan ze was alleen daar gebleven vanwege haar zus.
Haar vader was krijtwit geworden en weggelopen. Mijn moeder pakte het mes en stak zichzelf neer.
Dat was het laatste wat ik zag voor ik de deur uitrende.
Ik was in het bos beland en daar had ze eindeloos haar krachten geoefend.
Nu was ze zelfs bang voor mensen geworden. Toen hoorde ze stemmen.
Ze is hier heen gegaan mompelde de ene. Hoe weet je dat het een zij is?
Ze had lange haren. En meisjeskleren. Toen zag ze mij en zei: zie je wel hier is ze.
Ik kon niet weg ze hadden een kringetje gevormd. Ik was dood en doodsbang...