Waarschuwing

Het vuur wordt gedoofd, we gaan slapen.

De volgende morgen word ik wakker.
De anderen slapen nog.
De vogels in het bos fluiten.
Frisse boslucht dringt tot diep mijn neus binnen.
Elodie wordt nu ook wakker.
Ze geeuwt.
''Goeiemorgen Denise''
''Goeiemorgen''
Dan wordt Snow ook wakker, ze rekt zich uit.
''Kom, meiden, we moeten verder''
Ze springt weer een stuk vooruit.
Elodie en ik spreiden onze vleugels, we vliegen achter Snow aan.
''Ruik je ze nog, Snow?'' roept Elodie.
''Ja'' antwoordt Snow kortaf.
Na uren vliegen zijn we het bos uit, we komen weer op een open veld.
Snow stopt, ze luistert aandachtig.
''Nee...''
''Wat is er?'' vraag ik haar.
Snow schudt haar kop.
''Omkeren, snel!''
''Maar waarom dan, vliegen we verkeerd?'' vraagt Elodie.
We landen naast Snow.
''Nee, dat is het niet!'' roept Snow.
''Omkeren, nu!''
We gehoorzamen, en draaien om, een tegenstrijdige gedachte doorboort me: daar zijn je vriendin en je zusje, daar moet je heen!
Nu pas heb ik door dat we veel langzamer vooruit komen, we wijken steeds verder af naar links.
''Het is te laat...''
Snow zucht.
Nu pas is het echt duidelijk waarvoor Snow ons heeft geprobeerd te waarschuwen.
Elodie en ik verstijven, achter ons klinkt geraas.
Ik draai me om.
Een kolk van zwarte lucht.
Een tornado.
Vanuit de tornado klinkt vaag een stem.
Het weer keert zich tegen jou