Chapter 29 ~~ Tomorrow is a brand new day!

Ik word mee gesleurd dieper het meer in. Door de woeste golven, die me naar beneden blijven trekken. Alsof de tengels van de reuze inktvis me in hun armen willen nemen. Het verbaast me dat ik kan zien, misschien is het dan toch niet zo erg hier. Ik word wel naar beneden getrokken, de woeste golven winnen het van me. Ik heb de kracht niet op het tegen ze op te nemen, maar misschien wil ik het wel helemaal niet tegen ze opnemen. Ze trekken me naar beneden en ik zie de reuzen inktvis en meermensen. Damn, ik wist niet dat die zo lelijk zijn. Ze zingen in een taal die ik niet kan verstaan, meermans. Natuurlijk. Ik word verder naar beneden getrokken, nog dieper onderwater, maar ik kan blijven ademhalen. Dan word ik met mijn hoofd tegen een rots op de grond geslagen. Alles wordt opnieuw zwart, precies zo als ik dat gewend ben.

Damn, de piepjes zijn behoorlijk irritant. Mijn ogen prikken nog maar een klein beetje, het voelt alsof ze worden gekoeld door..? Weet ik veel wat. Ik moet toegeven dat het een opluchting is en ik slaak een tevreden zucht. Ik voel me minder uitgeput, alsof ik inderdaad een goede nachtrust heb gehad. Dan open ik mijn ogen, niet dat het heel veel uitmaakt. Zwart blijft zwart, of ze nu open of dicht zijn. Voorzichtig haal ik het ding, dat op mijn gezicht lig er van af.
'Mijn god Zoey! Ik was doodongerust man! We zeiden nog zo dat je erbij moest blijven, gelukkig ben je ongedeerd!'
'Wat?' Murmel ik verward. O ja, ik moest bij blijven, wel, dat was niet helemaal gelukt. 'Sorry,' mompel ik.
Daarna valt iemand me om de hals.
'Iedereen is dood ongerust dude! Tjezus, Jake begaf het hem zo wat.'
Elizabeth, het is Elizabeth, ik weet het zeker.
'Sorry Liz,' mompel ik. 'Wacht, we zijn in St, Mungo's klopt dat?'
'Ja, helemaal waar, wacht ik ga Dumbledore en je healer halen! Evan herkende je nog.'
Ik grinnik even. Niet gek, dat hij me nog herkent, ik heb de hele zomer met hem gepraat. Hij heeft me helpen douchen, eten, alles. Je bent zo afhankelijk zonder zicht, in het begin. Je moest eens weten hoe vaak ik alleen al over de drempel van de douche ben gevallen! Je moet wennen aan alles, maar dan ook echt alles.
'Zoey,' klinkt de opgeluchte stem van Evan Wyatt. Mijn healer. 'Hoe voel je je?'
'Wel oké,' zeg ik. 'Mijn ogen doen een beetje pijn, maar veel minder dat eerst.'
'Dat is mooi, dat is mooi.' Ik hoor een stoel aanschuiven. 'Ik zal je eens vertellen wat er allemaal aan de hand was.'
Ik knik enkel en zwijg dan zodat hij het kan vertellen.
'We hebben je onderzocht, terwijl je buitenbewust zijn was,' begint hij.
'Sorry,' mompel ik zachtjes, wetend dat ze bleven zeggen dat ik er bij moest blijven, maar het was me niet gelukt. Hij antwoord daar echter niet op, waarschijnlijk glimlachte hij enkel.
'Ik heb goed nieuws en ik heb slecht nieuws, eigenlijk,' vervolgd hij. 'Wat wil je eerst horen?'
'Doe maar eerst het slechte nieuws.Dat kunnen we maar beter gehad hebben.'
'Nou, je oogdruppels hebben je ogen aan getast. Dat verklaart dat je ogen zo'n pijn deden en misschien nu zelfs nog een beetje doen. Ze zijn behoorlijk beschadigd, maar ze zullen wel weer herstellen. Er zat blijkbaar een bestanddeel in, waar je niet tegen kan. Maar ze hebben al nieuwe voor je gemaakt, als het goed is kunnen je ogen daar tegen. Oh, daarbij, ze hebben niet alle delen van je ogen aangetast. Een gedeelte ervan. Het is dus niet rampzalig, hoor! Het komt allemaal weer goed! Oh, ik knipoogde naar je,' voegt hij daar aan toe en ik kan me bijna voorstellen hoe hij me met een speelse glimlach aan kijkt.
Ik moet toegeven dat ik daar wel even onder de indruk van ben en dat ik het liefst zou huilen, maar goed, ze herstellen weer toch? Laten we dat even in gedachten houden. Huilen kan later nog.
'Wat is dan het goede nieuws?' Vraag ik verward. Hoe kan hier nou goed nieuws aanzitten?
'Nou,' zegt hij. 'Je ogen, zijn wel al aan de betere hand, alsof de spreuk uit begint te werken. De druppels hebben een gedeelte aangetast zoals ik je al vertelde, maar er is ook een gedeelte van je oog verbeterd.'
'Dus je denkt dat ik mijn zicht ooit weer terug zou krijgen?' Vraag ik, waarna ik een brede geeuw slaak en me even uitrek.
'Dat durf ik niet te zeggen,' antwoord hij, waarna hij zijn hand op mijn knie legt.'Dumbledore neemt je mee terug naar Hogwarts, daar ga je terug naar bed en ga je even lekker slapen. Je bent uitgeput, dat kan ik aan zien. Morgen is er weer een nieuwe dag.'