2.3 Inkt met zand erover

Boston
Grote stad, minder grote naam. Nou, ja, als je het vergelijkt met New York is bijna elke plaats onbekend. Washinton DC kan er nog aan tippen, maar de meeste steden die kleiner zijn dan Chigago, of LA, vergeet het maar. Boston is voor mij niet zo groot, er zijn niet eens een miljoen inwoners. Dus ik verwacht dat ik mijn weg wel makkelijk zal vinden.
Na een half uur radeloos door de stad hebben rondgelopen verandert mijn mening toch wel wat. Boston is heel anders dan New York... en het is nogal een verschil of je twintig jaar de tijd hebt om de stad te verkennen, of eigenlijk geen tijd. Nu maken mijn ouders zich nog geen zorgen... maar over een uur of vier vast wel. Tenminste, als ze dat kleine beetje om mij geven,
'Welke kant op Dina?', mompel ik in mezelf. Enige mensen kijken op. "Gewoon doen alsof je met haar afgesproken hebt. Alsof je aan het sms'n bent. Niet omkijken. Pak het briefje", instructeren mijn hersenen. Ze is de afeglopen uren opvallend stil gebleven. Waarom is een raadsel. Normaal gesproken grijpt zij elke kans aan om wat te zeggen. 'Ik vind het gewoon leuk als jij het zelf uit zoekt. Jij niet dan?', zegt een hoge stem in gedachten.
'Ah, daar ben je', kan ik zeggen zonder iemand nog aandacht besteedt. Ze mag wel een goede verklaring hebben.
'Nou, zo deed jij dat vroeger ook. En als je echt wou weten waar je heen moest opende je gewoon dat boek weer. Je hebt het niet voor niks geschreven!'
Tsss... ze moet niet gekker worden. Dit boek is totaal nieuw. Ik kan niet een boek hebben geschreven zonder het te weten, al helemaal niet zo'n dik boek!
'Ben je dat dan echt vergeten?'
Goed, er valt geen discussie te voeren met haar. Zij wilt toch altijd gelijk krijgen. Bij het eerste terras wat ik tegen kom besluit ik neer te gaan zitten. Het boek en mijn tas leg ik op tafel. Misschien moet ik dan toch maar weer eens kijken. Ik hoor Dina al zeggen; 'Zie je wel, ik heb altijd gelijk'
Goed, het boek. Terwijl ik hem uit mijn tas wil halen, valt er nog iets uit. Een ander boek wat hier helemaal niets te zoeken heeft; The Wizard Of Oz. Ik had hem niet meegenomen, dus hoe komt hij daar? Het zal toch niet nog een aanwijzing zijn? Kansas is echt mijlen ver hier vandaan.
'Maak eerst maar eens dat boek open'
Goed, het boek. Ik pak het boekje. 'Nee, nee, dat grote boek natuurlijk. Dit is maar een verhaaltje'
'Voor jou is alles maar een verhaal', denk ik stiekem terug. Voordat Dina kan reageren komt de serveester langs. Ik bestel maar een cola. Gelukkig is de tafel groot genoeg. Tijdens het wachten kan ik mooi al wat lezen.
Beter had je port gevraagd, staat daar. Waar slaat dat nou weer op?!
'Op het land', zegt Dina. Sure, eerst New England, dan Kansas en nu willen zij mij naar Portugal sturen?
'Hier is uw cola', zegt de serveerster.
Zoek het poort-land
Vreemde aanwijzing. De serveerster wilt al omdraaien, nu zij weet dat zij geen vriendelijk bedankje kan verwachten, maar misschien weet zij het!
' Sorry mevrouw! Waar is het Poortland?'
'Je bedoelt Portland?', vraagt zij. Ach, Poortland, Portland, wat maakt het uit? Ik knik.
'Dat is nog wel een eindje. Je moet noord, richting Maine. Hier om de hoek gaat een bus die richting op. Hij vertrekt volgens mij elk uur'