Chapter eighteen

'Mam ik ben thuis,' zeg ik als ik thuis ben. Ik krijg geen antwoord, dus ga ik maar naar de woonkamer. Daar zit ook niemand dus besluit ik maar dat er nog niemand thuis is. Ik ga naar mijn kamer en kijk gelijk naar het raam aan de overkant van het dak. Ik zucht als ik Joel niet zie en hem dus niet om uitleg kan vragen. Nadat ik mijn huiswerk gedaan heb en ook nog heb gekeken of Faya online was besluit ik maar om naar Domino te gaan. 'Ik kan dit wel,' zeg ik tegen mezelf als ik voor de poort sta. Dit gaat de eerste keer worden dat ik alleen ga. Ik spring in het gat in de muur en als ik mijn ogen open doe zie ik alweer gelijk de prachtigheid van Domino om me heen. 'Hey Caitlin.' Ik kijk naast me en zie Sasha daar vliegen. 'Hoi Sasha,' zeg ik terug. 'Wat is er?,' vraag ik haar als ze me vragend aan kijkt. 'Waarom is Joel er niet?' Ik zucht even en sta eigenlijk ook wel een beetje versteld van het feit dat het op valt dat hij er niet bij is. 'Hij kon niet komen,' zeg ik maar. 'Waarom niet?' Ik zucht even en kijk dan bedenkelijk om me heen. 'Hij voelde zicht niet echt lekker,' zeg ik dan maar twijfelend en hopend dat ze het gelooft. Ze knikt en samen gaan we opweg naar het kasteel. 'Hey Caitlin,' zeggen Robin en Kitty gelijk als ze mij zien. Ze trekken me in een knuffel en samen gaan we naar de koning en koningin. 'Hallo Caitlin,' zegt de koningin gelijk als ze mij ziet. 'Is Joel er vandaag niet?,' vraagt ze en kijkt me aan. Ik schud mijn hoofd en kijk naar mijn schoenen. Zal ik ze vertellen over de vrouw die ik ga ontmoeten? Misschien is dat niet zo slim. Misschien heeft zij het niet over Domino, maar over totaal iets anders. 'Jammer, hij is echt aardig,' zegt Kitty dan. Ik kijk haar aan en merk dan dat Robin me aankijkt. 'Wat wil je vandaag gaan doen,' vraagt hij aan me. ik haal mijn schouders op. 'We kunnen gewoon een stukje gaan lopen, zo kan ik de schoonheid van het land ook nog een keer zien,' zeg ik dan maar. 'Is goed,' zegt Robin. 'Is het goed als wij niet meegaan, we moeten nog best wel veel dingetjes doen voor het feest dat er aan komt.' Sasha kijkt ons vragend aan terwijl ik naar Robin kijk. 'Is goed,' antwoordt hij en gaat dan voor me uit naar buiten. We glimlachen even naar elkaar en lopen dan weg bij het kasteel.
'Wat is er aan de hand,' vraagt hij na een tijdje. Ik kijk weg van de grond en kijk hem aan. 'Hoezo?,' vraag ik hem zacht. 'Je bent niet zo vrolijk als normaal,' zegt hij dan. 'Sorry,' zeg ik en kijk hem aan. Hij komt wat dichter bij me lopen en pakt mijn hand vast. Ik kijk naar de grond, omdat mijn gezicht meestal alles verraad wat ik denk. 'Ik heb ruzie met Joel, en hij wil niet met me praten,' zeg ik na een tijdje. 'Is hij daarom niet mee?' Ik knik en kijk om me heen. 'Het is hier echt prachtig.' Ik kijk hem weer aan en hou zijn hand goed vast. Hij blijft stil staan en kijkt me dan aan. 'Caitlin, mag ik je iets vragen?' Ik knik en blijf hem aankijken. 'Volgende week is het bloemenbal, en ik wou vragen of je er misschien met mijn heen zou willen gaan?' Ik kijk weg van zijn gezicht. 'Ik wil graag met je mee,' besluit ik dan maar te zeggen. 'Het zou me een eer zijn,' zegt hij een beetje lachend. Ik lach ook mee en daarna lopen we weer verder.

Na bijna het hele land doorgelopen te hebben terwijl ik Robin's hand vast had, ging ik toch maar weer eens naar huis. als ik thuis ben kijk ik gelijk naar het raam van Joel en zie dat hij in de vensterbank zit. Hij zit naar buiten te staren en ziet mij dus niet. Misschien wil hij morgenochtend wel te vertellen wat er aan de hand was. Met die gedachte blijf ik de avond volhouden.