Page 11

Ik hoor de kalmerende geluiden van de zee.
'Oke ik kom er zo aan.' hij zet me op de grond neer.
'Jij blijft geblinddoekt hier. Als iemand anders dan mij komt dan moet je maar Hazza roepen.' bevelt hij. Ik grinnik.
'Hazza?' lach ik.
'Jaja het is iets doms. Het is mijn bijnaam.' mompelt hij. Ik lach. Al snel hoor ik dat hij vertrekt. Nou lekker dan, je begint je date met ruzie dat hij je niet gelooft, en vervolgens laat hij mij in staan. Super. Nou ja... Hij is het waard. Hij is oke. Niet te erg of zo. Zachtjes hoor ik de geluiden van de meeuwen. Dit is meestal magisch voor me. Altijd als ik meeuwen hoor dan voel ik me alsof ik klein ben. Vroeger toen ik onder de 13 was kwamen we vaak in de zomer naar het strand. Ze hadden er een klein huisje waar we soms logeerden. Ik weer niet of het huisje er nog wel staat, ze gaan er niet meer heen. Ze hadden ook een grote trampoline, wat ik me herinner. Ik was meestal de enige die erop sprong terwijl de andere meestal samen spelletjes speelden. Ik durfde nooit mee te doen. Soms riep Sasha me of een begeleider om mee te doen. Soms deed ik ook mee maar deed nooit van zelf mee.
Nu ik erover denk, Sasha was mijn enige vriendin. Nu nog wel maar niet dat we dag en nacht met elkaar om gaan. Opeens hoor ik geristel. Ik draai me met een ruk om.
'Harry?' zegt ik zacht. Geen geluid.
'Hazza?' zeg ik angstig. Nu begin ik bang te worden. Dan hoor ik dat iemand springt. Ik voel dan dat 2 armen me vastpakken en zijn lippen op mijn lippen plaatsen. Alweer dat gevoel komt terug. Het duwt letterlijk zijn lippen op de mijne, want ik val naar achteren. Degene die me zoent valt met me mee, dus komt ie op mij te liggen. Het gevoel van Harry. Hij is zo leuk! Shit. Ik vind hem leuk. Maar het zal toch nooit kunnen worden. Maar wacht eens, is dit Harry wel? Ruw duw ik degene die op me ligt weg en ga meteen zitten. Ik krabbel aan het doekje dat voor me zit maar het wilt er niet af gaan.
'Nee nee!' roept het. Hij houdt me bij mijn polsen vast.
'Ik ben niet klaar.' zegt dé jongen.
'Harry?' zeg ik. Kort gelach.
'Ja ja. Niet schrikken. Ik ben het maar.' zegt Harry. Phoe, wat werd ik bang. Ik hoor wat gefriemel en wat verplaats maar na een minuut stopt het.
'Zo klaar.' zegt hij. Voorzichtig doet hij het doekje van me af. Meteen zie ik het. Hij heeft (zie hier boven) wat in het zand geschreven, en met bloemmetjes ILY geschreven én rond mij heen bloemtjes neergezet. Wow.
'Harry.. Wow.' zeg ik. Hij komt dichter naar me toe en pakt mijn handen stevig vast.
'Euh Seher.. Ik vind je best leuk.. En ehm.. Wou vragen of...' hakkelt hij. Het is best schattig om dit te zien.
'Ik wou vragen of jij mijn vriendinnetje wilt zijn.' zegt hij en kijkt verlegen naar onze handen. Dit is werkelijk schattig. Het liefst zou ik op hem af springen en hem knuffelen maar dat gaat dus niet. Urg.
'Eh Harry.. Ik vind dat...' hij kijkt me aan.
'Kijk ik ken je pas net, 2 dagen, en we kennen elkaar niet eens,' hij kijkt weer naar beneden en houdt mijn handen losser vast.
'Alleen ik zou wel gewoon met je vrienden zijn en dat we het later misschien kunnen proberen.' zeg ik. Hij blijft naar beneden kijken. Hij ziet er geschokt uit. Wow, vindt hij me echt zo leuk? Ik duw hem naar achteren zodat hij met zijn rug iin het zand valt en ga naast hem liggen, dicht bij hem.
'Vind je dat goed?' vraag ik. Hij knikt.
'Ik vind je wel leuk.' zeg ik lachend om het goed te maken.
'Ik jou ook.' grinnikt hij en geeft me een kus op mijn voorhoofd.