06. Is this what they call love?

*Zoey P.O.V*
Ik liep met gebogen hoofd en met mijn handen in mijn zakken over straat. Het was saai zonder Justin. En mijn vriendinnen waren op vakantie dus daar had ik ook niks aan. Zuchtend liet ik mijn voeten op vrije loop. Hoe zou het nu met Justin gaan? Zou hij al in New York zijn? Vast wel, er is al een week voorbij. Zou hij nog aan me denken? Of had hij al een ander meisje gevonden? Misschien een fan die naar z'n concert ging, of een misschien wel Miranda Cosgrove ofzo. Ik moet er niet aan denken. Ik zie hem al voor me met haar. Zijn lieve lach, niet naar mij maar naar haar. ''Hey schoonheid, wat doe jij hier?'' een heldere stem wekte me op uit mijn gedachten. Ik keek op, recht in het gezicht van Nat. ''Oh hoi, ik euh, wat gewoon euh even aan het wandelen'' zei ik verlegen. Hij keek me lang aan. Ik kan er niet tegen als mensen lang naar me kijken dus ik keek weg. Hij lachte. ''En hoe gaat het met Bieber?'' zei hij. Verbaasd keek ik op. ''Euh, prima. Hoezo?'' Hij lachte spottend. ''Nou normaal ben je altijd met hem. Hebben jullie ruzie ofzo?'' ''Nee, hij is gewoon op tournee'' wierp ik terug. ''Oh oh, sorry hoor niet meteen zo pissig, het was maar een vraag'' lachte hij. Ik glimlachte. ''Je mist hem hè?'' Ik keek hem raar aan. ''Ik kan het ook gezellig maken hoor'' zei hij. Ik trok droog mijn wenkbrouwen op. ''Wat wil je daarmee zeggen?'' Hij lachte. ''Alsof je dat niet weet, ik wil met je optrekken. Je weet wel, een flimpje pakken ofzo'' Ik bloosde. Eerlijk gezegd wou ik hem ook wel beter leren kennen, hij was best aardig en ook knap. ''Nou wat zeg je ervan? Heb je zin om met me naar de film te gaan?'' vroeg hij. Verlegen keek ik hem aan. ''Ja is goed hoor.'' ''Oke mooizo, ik zie je morgen om 8 uur bij de bios oké?'' ''Prima'' zei ik lachend. ''Oke, dat is afgesproken. Dan kunnen we nu een ijsje halen'' zei hij lachend en trok me mee.

''Hier hebben ze de lekkerste ijsjes van héél het land'' zei hij. ''Maar ik heb geen geld'' zei ik. ''Wat denk jij nou? Ik trakteer!'' zei hij. We waren ondertussen aangekomen bij het strand en liepen naar de ijssalon. Er waren zoveel smaken, zelfs rozen-ijs en redbull-ijs. ''Nou wat wil je?'' vroeg hij. ''Je mag zoveel bolletjes als je wilt'' zei hij en knipoogde naar me. ''Uuhm, doe maar 2 bolletjes. Eentje met chocolade, en eentje met vanille'' zei ik. ''Oke, twee ijsjes met twee bolletjes. Één met chocolade en vanille en één met vanille en meloen.'' De man achter de ijsbar schepte de bolletjes en gaf de ijsjes aan Nat die mijn ijsje weer aan mij gaf. We liepen samen de ijssalon uit en liepen naar het strand. Onder het lopen pakte hij mijn vrije hand vast. Ik liet het toe. Eenmaal dicht bij de zee angekomen ploften we in het zand. We aten allebij zwijgend ons ijsje op. Toen ik eindelijk mijn ijsje op had was Nat de eerste die praatte. ''Word ik tegenwoordig niet meer bedankt?'' zei hij zogenaamd beledigd. Ik lachte. Hij kwam met zijn wang dichterbij en tikte met zijn vinger op zijn wang. Toen hij merkte dat ik niks deed keek hij me raar aan. ''Nou?'' vroeg hij en tikte nogmaals op zijn wang. Ik lachte en drukte een kusje op zijn wang. Hij glimlachte van oor tot oor en keek me lief aan. ''Je bent een leuk meisje Zoey'' zei hij. Ik keek blozend naar het zand en ging met mijn voeten in het hand spelen. Toen ik dacht dat hij niet meer keek durfde ik weer op te kijken, maar ik zag dat hij nog steeds keek. Het was een beetje knullig om dat meteen haastig weg te kijken dus ik bleef maar kijken. Hij glimlachte lief naar me, en daardoor voelde ik kriebels in mijn buik. Nee toch geen vlinder hè? Hoe kon ik Nat leuk vinden? Ik had gezoent met Justin. Mijn gezicht betrok toen ik aan de kus dacht. Ik had hem nooit mogen terug zoenen. Nu denkt hij dat ik iets voor hem voel, meer dan alleen een vriend dan. En als hij denkt dat we iets hebben, en als ik dan zeg dat dat niet zo is zou hij diep gekwetst zijn, of zelfs boos. Maar dat zou ik hem nooit aan willen doen. Een traan vormde zich in mijn ooghoek. Nat zag het. ''Hé? Wat is er? Huil je nou?'' Hij pakte mijn kin vast en draaide mijn hoofd naar zich toe. ''Nee er is niks'' zei ik snel en veegde de traan weg. ''Er is wel iets, het heeft met die Bieber te maken hè?'' zei hij. Hoe wist hij dit toch, kon hij m'n gedachten lezen ofzo? ''Nee echt er is niks geloof me nou.'' ik trok mijn hoofd terug. ''Oke als jij het zegt.'' Hij stond op. ''Waar ga je heen?!'' vroeg ik een beetje geschrokken. ''Weg.'' zei hij en liep verder. ''Wat?! Nee! Niet gaan.'' Hij negeerde me. Ik was ondertussen al opgestaan en haalde hem in. ''Sorry alsjeblieft blijf'' vroeg ik smekend. ''GRAPJE!'' riep hij en tilde me op. Hij rende naar de zee. ''Ik ga je erin gooien!'' riep hij. ''Nee!'' gilde ik en sloeg met mijn vuisten op zijn rug. Lachend vielen we op de grond. We lagen zo dat hij boven op me lag. En zijn gezicht was gevaarlijk dicht bij de mijne..