#1 Memories.

Ruw duw ik de eikenhouten kastdeuren open, en kijk langzaam rond.
Er hangen vele kleren in de kast, en er liggen drie paar schoenen op een hoop gegooid.
Snel schuif ik de schoenen aan de kant, en pak voorzichtig de felrood gekleurde doos op. Langzaam open ik de doos, en bereid mezelf voor.
Ik zie een sprankelend roze dagboek, een aantal brieven, mijn oude knuffel en een enkele rode roos.
Bij elk van deze items horen herinneringen, die ik altijd zal koesteren.
Ik pak alle spullen op, en leg ze teder op mijn bed. Het dagboek veroorzaakt een kleine deuk in het bordeaux rode dekbed.
Ik strijk liefkozend over de kaft van het roze dagboek, waarop de letters: “A princess Diary” sierlijk gedrukt staan. Met aaiende bewegingen haal ik het stof ervan af, en open het dagboek.
Na de eerst paar regels beland ik weer terug in mijn verleden..

Lachend kijk ik in de met glitters bezaaide spiegel, en mama lacht naar mij terug.
De roze borstel, glijd soepel door mijn onyxkleurige haar. Mama blijft er doorheen borstelen, zij heeft mij altijd geleerd dat als je je haar elke dag honderd slagen borstelt, het zal glanzen als zijde. Ik strijk met mijn kleine handje over het kersenhouten bureautje waar mijn spiegel op gedrapeerd staat. De nagels van mijn handjes waren diep blauw gelakt, en als finishing touch was er een glitterende top coat op aangebracht.
Ik vouw mijn handen ineen en richt mijn felblauwe ogen op mama.
Mama is bijna klaar met het borstelen van mijn haar, want ze mompelt nu het getal achtenzeventig.
Ongeduldig trommel ik met mijn wijsvingers op het bureau en wacht totdat mama klaar is.
Ik slaak een zucht van opluchting wanneer mama de borstel terug in het laatje van mijn bureau legt, en mijn glimlach keert terug.
Mijn hand gaat richting mijn haar, en ik streel voorzichtig mijn glanzende lokken.
Mama kijkt erg blij nadat ze mijn vrolijke gezicht zag. Ik open het laatje links van mij en haal er mijn favoriete haarspeld uit.
Een zilveren haarspeld in een zigzag vorm, met diamantjes bezet. En in het midden van elk van de drie zigzag bewegingen zat een kleine glanzende saffier.
Ik gaf de haarspeld voorzichtig aan mama aan, nadat ik deze liefkozend gestreeld had.
Op een ingewikkelde manier, stak mama mijn haren op. Nauwkeurig probeerde ik de bewegingen van haar handen te volgen, maar het ging te snel.
Een aantal minuten van pijn later (want geloof me, als iemand als een bezetene aan je haren trekt is niet fijn!) was mama klaar.
Ik veeg hardnekkig de tranen uit mijn ogen en bekijk mijn spiegelbeeld.
Een glanzend zwarte waterval stroomt over mijn rug heen, en bij elke beweging die ik maak dansen mijn krullen vrolijk mee. En bovenaan de waterval prijkt mijn prachtige haarspeld.
Mama glimlacht lief naar mij, en pakt zachtjes mijn hand.
“ Ik zal je helpen opstaan, mijn lieve Nalina.” Dankbaar kijk ik haar aan, en sta langzaam op, terwijl mijn ogen mijn eigen spiegelbeeld volgen.
Ik draai me om, en kijk mama aan. Mama is een typische Indiaanse schoonheid, ze is klein hooguit 1.60m, heeft donker bruine ogen die altijd stralen, en stevig gebouwd zacht lichaam en lang stijl zwart haar.
Stiekem hoop ik altijd dat ik later net zo mooi ben als mama, maar helaas bezit ik niet haar mooie uiterlijk.
Ik ben erg groot voor mijn leeftijd, 1.56m om precies te zijn, ook heb ik niet dezelfde mooi getinte huid als mama.
Vandaag is het een speciale dag, dit is het 10e jaar na mijn geboorte, dit word vandaag groots gevierd.
“Het is tijd om je jurk aan te treken, Nalina.” Fluistert mama zachtjes tegen mij, terwijl ze richting de grote kast loopt.
De kast is een van mijn favoriete meubels, deze is in alle kleuren van de regenboog geschilderd.
Mama opent de kast waardoor de grote sierlijke deuren op en neer zwieren.
Eindelijk zou ik dan mijn jurk zien, hier wachtte ik al vele maanden op. “Doe je ogen dicht, Nalina.”
Gehoorzaam sluit ik mijn ogen en wacht vol spanning totdat ik mijn ogen weer mag openen. Ik hoor mama’s voetstappen dichterbij komen, en sta te trillen op mijn benen van de zenuwen.