009

Met een diepe zucht liet ik mij op mijn bed zakken. Ik was kapot en voelde dat de jetlag nu zijn rol hard ging spelen. Ik voelde dat ik wegzakte, maar plotseling klopte er iemand op mijn slaapkamerdeur en ik veerde op. Ik zag Louis staan met een kleine glimlach rond zijn lippen. ‘Mag ik binnenkomen?’ vroeg hij en ik knikte. Hij deed de deur achter zich dicht en kwam naast mij zitten op het bed. ‘Wat doe jij hier?’ vroeg ik en ik zag Louis glimlachen. ‘Nee heb je geen zin in mijn aanwezigheid?’ vroeg hij toen hij opkeek en zag in zijn ogen de glinstering en ik gaf hem een zacht duwtje tegen zijn schouder aan. ‘Tuurlijk wel Louis’ mompelde ik vermoeid en bracht mijn blik weer naar het raam om het waterige zonnetje langzaam te zien ondergaan. Ik had nog even nadat ik nog een paar keer mee onder water werd getrokken op het strand gelegen, maar telkens wanneer ik ook maar Harry zijn lach, zijn aanwezigheid en eigenlijk alles voelde of hoorde voelde ik een rare knoop in mijn maag. ‘Weetje Ol’ begon Louis. Ik keek op en zag hem achteruit vallen op het bed en ik volgde zijn voorbeeld waarna ik nu naar het witte plafond staarde. ‘Ook al ken ik je pas een paar dagen. Je voelt al als familie’ mompelde hij zacht en ik slikte om zijn woorden. ‘Daarvoor kwam je hier langs?’ vroeg ik zacht lachend en draaide mijn hoofd om naar Louis die ook zijn glimlach weer op zijn gezicht toverde. ‘Ik was allang blij dat je met niemand van ons iets mag hebben. Vanaf het eerste moment dat ik je zag voelde ik mij al echt vertrouwd met je. Maar beloof mij alsjeblieft dat je niets met de jongens neemt..’ ik liet de woorden even een paar seconden inwerken en sloot mijn ogen. Hij wilde mij beschermen. ‘Ik bedoel niet dat ik niet wil dat je gelukkig wordt, maar ik wil niet dat iemand van wie ik nu al zoveel hou pijn gaat krijgen’ ik sloot mijn ogen weer om niet emotioneel te worden, maar zulke lieve woorden had nog nooit iemand tegen mij gezegd. ‘Dat beloof ik je Lou’ fluisterde ik zacht en voelde zijn arm om mij heen slaan. Hoe moeilijk kan het zijn? Geen relatie met één van de jongens.

Ik nam nog een laatste hap van de lasagne die ze hadden besteld via roomservice en schoof mijn stoel daarna een stukje naar achteren zodat ik gemakkelijker kon gaan zitten. ‘Ik zit vol’ mompelde ik en keek naar mijn bord waar nog een half stuk lasagne oplag. Ik keek op en zag Niall mij een lieve glimlach toewerpen. ‘Hier Nialler’ ik pakte mijn bord op en gaf hem door aan Liam zodat hij hem aan Niall kon geven die gelijk gretig begon aan mijn bord. Met vol ongeloof keek ik de jongen aan en schudde mijn hoofd. ‘En dan nog steeds een sixpackje hebben, goed gedaan hoor’ ik hoorde de rest van de tafel lachen en Niall die op zijn buik klopte. ‘Je moet er wat voor over hebben’ ik stak mijn tong uit naar Niall en keek de rest van de tafel rond. ‘Malik, zullen wij nog even verder werken aan je muziek?’ vroeg Liam aan Zayn die meteen enthousiast knikte. Ik had al wat verhalen gehoord dat Zayn van muziek hield, en dan vooral het maken ervan. ‘En jullie moeten er toch ook echt aan geloven vanavond’ hoorde ik Rosie zeggen in de richting van Niall en Louis die vermoeid zuchtte. Vragend keek ik naar Louis die zijn schouders ophaalde. ‘We moeten naar de kapper, of eigenlijk de kapper komt hierheen’ zei Louis lachend en ik knikte met een kleine grijns. ‘En jullie?’ vroeg Niall die van mij naar Harry keek. ‘Ik ga nog even naar het strand. De hele lucht hangt vol met sterren’ zei ik en keek naar Liam die mij een lieve glimlach toewierp. ‘Ga je mee?’ vroeg ik voordat ik er logisch over na had gedacht en voelde de blik van Louis al in mij brandde. Harry knikte en ik keek meteen weer weg om niet te lang in zijn ogen te hoeven blijven kijken. Ik stond op en liep langs Louis en gaf hem een doordringende blik dat er niks aan de hand was.

‘Hier wordt je nou echt rustig van in je hoofd’ fluisterde ik zacht. We lagen op het strand, gelukkig was Harry zo slim om twee handdoeken mee te nemen anders had het zand nu overal gezeten. ‘Al je gedachten komen hier weer op een rijtje’ zei Harry zacht en ik knikte. ‘Dat heb je zeker wel vaak nodig?’ vroeg ik zacht, starende naar de sterrenhemel en ik hoorde Harry zuchtte. ‘Na 3 jaar went het nog steeds niet, al die mensen dag in dag uit. Het is heel vermoeiend’ hoorde ik hem mompelen. ‘De vrienden die je voor dit succes had daar weet je van dat ze echt om jou geven, maar het wordt op den duur steeds moeilijker om mensen echt te vertrouwen snap je?’ zei Harry zacht en ik knikte, ook al kon ik het mij niet voorstellen hoe zo’n leven zou moeten zijn. ‘Het moeilijkste is nog een meisje vinden die echt om jou geeft en niet om het geld of iets. Soms ben ik daarom best jaloers op Louis en Liam. Zij hebben twee geweldige vriendinnen die echt voor de persoon Liam en Louis gaan en niet voor andere dingen’ ik slikte en boog mijn hoofd om naar Harry. ‘Je vindt wel iemand Harry die echt om je geeft. Geloof me maar’ fluisterde ik zacht, op dat moment draaide Harry zijn hoofd ook om naar mij en een veels te schattige en lieve glimlach bracht hij op zijn gezicht. ‘Ik wacht op het perfecte meisje’ mompelde hij zacht en ik sloeg mijn ogen neer. ‘Harry! Olivia! Er is taart!’ hoorde ik Niall gillen en ik keek op naar Niall die in de deuropening stond. Meteen veerde ik op uit deze situatie en veegde het zand van mijn broek. Nog even bleef mijn blik hangen bij Harry, maar liep toch al snel weg de kant op van Niall.