Schooltrip - Louis Tomlinson (vervolg)

Jaren gleden voorbij. ja, je leest het goed, jaren. Zes jaar in het totaal. Zes jaar geleden is de boot met schoolkinderen, zonder Louis en Michelle, naar huis vertrokken.

Het is zes jaar geleden dat Michelle en Louis samen in een grot zijn terecht gekomen. Het gingen maar twee jaartjes zijn, maar twee werd zes. Het water waar de boten over moesten was veel te gevaarlijk en de kans dat ze nog leefden was veel te klein, volgens alle bedrijven, die boten hadden. De haven, waar je kon aanmeren was trouwens helemaal kapot gegaan door de stormen, die er jaarlijks zijn.

Maar de mensen van de bedrijven hebben het goed mis. Het water mag dan te gevaarlijk zijn, Louis en Michelle zijn nog in leven. Twee dagen nadat de boot is vertrokken had Michelle de kracht om twee stenen weg te trekken, zodat ze in en uit de grot kon. Louis kwam op krachten en werd weer gezond door de goede zorgen van Michelle. Als hij weer helemaal gezond was hebben ze samen alle stenen weg gehaald en sindsdien is de grot hun 'huis' waar ze nu al zes jaar wonen.

Eens thuis aangekomen hebben de ouders en zus van Harry hem meteen in een knuffel getrokken, net zoals de ouders en andere familieleden van de andere jongens. Alle vier waren ze er het hart van in. En dan had ik nog niet gesproken over de ouders en familieleden van Louis en Michelle. Dagen hebben ze gerouwd, weken hebben ze verdriet gehad en het verhaal van hun achtergelaten kinderen was heel Engeland rond gegaan, maar niemand die iets wilde doen.

In die zes jaar is er wel wat gebeurd. De band tussen Michelle en Louis werd sterker en langzaamaan werden ze smoorverliefd op elkaar. Ze waren gek van elkaar, en ze konden alles doen wat ze wilden, want het eiland is helemaal van hun, nou ja, op de aapjes en andere dieren na dan.

Louis had een nieuwe vriend gemaakt, een lief gibbon aapje, dat hij Harry heeft genoemd. Het jonge dier is begonnen met Louis overal te volgen omdat hij geen mama meer had, en zo zijn ze beste vrienden geworden. Michelle heeft ook een vriend gemaakt. Een prachtige papegaai. Ze heeft hem geen naam gegeven, ze noemt hem gewoon Papegaai.

En nu zit Louis samen met Harry in één van de hoogste bomen van het eiland. Vanaf hier kan hij alles zien. Het is een prachtig zicht. Groene kruinen van hoge bomen steken overal bovenuit, waarachter de prachtige zee ligt. De kleine aap slingert wat heen en weer in de boom, rond Louis' hoofd.
"Harry.." Fluistert hij naar het aapje, maar het dier reageert niet.
"Haz!" Louis grijpt naar de tak waar hij hangt en neemt de armen van het dier vast. De ogen van het aapje kijken Louis aan waardoor hij moet glimlachen.
"Je bent nogal druk vandaag en je weet dat ik het al druk heb. Kan je even rustig zijn?"
Harry begrijpt er waarschijnlijk niets van, maar toch weet hij wat Louis bedoeld. Louis laat het dier terug in de boom en meteen kruipt het dier naar de top van de boom. Louis zucht stilletjes en kijkt voor zich uit. Zijn leven is helemaal veranderd nu dat ze hier wonen. Elke dag moeten ze naar eten gaan zoeken om te kunnen overleven. Elke dag opnieuw is dat het enige wat ze kunnen doen; eten zoeken, zwemmen en wat gaan klimmen in de bomen. En van het eiland kunnen ze niet weg. Allebei willen ze heel erg graag terug naar huis, maar aan de andere kant ook niet. Thuis zal alles veranderd zijn. Er zullen zoveel dingen gebeurt zijn, waar zij niets van af weten, terwijl zij hier zitten, alleen. Nou ja, alleen...

Met de gibbon aap en papegaai niet meegeteld -En alle andere dieren uiteraard- zijn ze nog altijd met drie op het eiland. Een aantal maand geleden heeft Michelle ontdekt dat ze zwanger is. En ja, natuurlijk is het van Louis, van wie anders?
Haar hormonen begonnen dan ook nog eens parten te spelen en Louis had het geweten. Bij het minste wat hij deed zat het ertegen of was Michelle een hele dag chagrijnig, maar er waren -gelukkig voor hem- ook dagen, waarop Michelle geen last had, maar in de bomen klimmen en al die andere gekke dingen, die Louis met zijn beste vriend doet, kan ze nu dus niet.
Hoelang ze al zwanger is, weet Michelle niet precies, enkel dat de kleine niet meer lang op zich gaat laten wachten.

Louis legt zich met zijn benen op een dikke tak, met zijn rug tegen de boomstam. Even rusten, dat kan hij nu wel gebruiken.

Louis opent opnieuw zijn ogen als hij iets over zijn benen voelt kruipen. Het is zijn beste vriend die zich neerlegt op zijn bovenbenen. Louis streelt zachtjes de kop van zijn maatje, waardoor deze gekke geluidjes begint te maken.
"Louis!?" Michelle's stem galmt tussen de bomen en meteen kijkt Harry ook op waardoor Louis begint te grijnzen.
"Om het eerst thuis!" Zegt hij en meteen klautert hij uit de boom. Eens beneden zet hij het op een lopen, terwijl Harry maar wat gezellig van boom naar boom slingert. Na al die tijd hier is Louis' conditie er wel heel erg goed op vooruit gegaan.

De vrolijke kreten van zijn beste vriend komen hem al tegemoet als Louis bij de grot aankomt.
"Ik doe nooit meer een wedstrijd met jou!" Zegt hij lachend waardoor de gibbon gek begint te lachen.
"Ik win nooit.."

"Oh hier ben je.." Michelle's stem laat Louis opkijken.
"Ja" zegt hij glimlachend terwijl hij naar haar toe stapt.
"Waar was je?" Vraagt ze.
"Daar" antwoord Louis terwijl hij naar de hoge boom wijst, waarin hij zat.
"En nu ben ik hier" hij slaagt zijn armen langs achter om Michelle heen en laat zijn handen om haar buik rusten. Michelle legt haar hoofd op zijn borst en sluit voor een seconde haar ogen, maar deze schieten terug open haar ze het wezentje in haar buik voelt stampen.
Ze kijkt op en Louis' blije blik kruist de hare. Met een glimlach drukt hij zijn lippen op haar slaap. Hij heeft het ook gevoeld.
"Een kleine voetballer" fluistert hij in haar oor.
"Net zoals jij" antwoord Michelle, "Even lief en mooi.."
Michelle drukt haar lippen op die van Louis, waardoor een passionele zoen ontstaat.
"Mooi, mooi!" Kraait de prachtige papegaai vrolijk waardoor Michelle in de lach schiet.
"Gek beest dat je bent!"

~Op datzelfde moment~

"Niall, geef terug!" Als twee gekken lopen Zayn achter elkaar, op het dek, omdat Niall Zayn's eten meeheeft.

Harry neemt diep adem en kijkt voor zich uit. Hij staat vooraan op het dek en ziet hoe de vroege ochtendmist, die boven het water hangt, langzaam optrekt.
"Haz?" Harry draait zich om bij het horen van zijn bijnaam en kijkt recht in de kastanjebruine ogen van Liam.
"Gaat het wel?" Harry haalt zijn schouders op en kijkt terug naar het water. Een warme hand neemt plaats op zijn schouder.
"Het komt wel goed Harry, I promise" zegt Liam waardoor Harry even opkijkt.
"Ik hoop het Liam, ik hoop het.."

In die zes jaar hebben ze alle vier een eigen baan en Liam heeft het helemaal niet slecht getroffen. Hij verdient heel erg goed, en hij had beloofd vandaag naar het eiland te gaan om Louis en Michelle te gaan halen. Vandaag gaan ze naar het eiland. Vandaag gaan ze terug naar de plek, waar hun leven veranderde. Wie weet wat ze er aantreffen, maar ze zullen Louis en Michelle vinden, hoe dan ook.

Wanneer Liam en Harry even terug naar binnen in de kajuit gaan houd Niall eindelijk halt waardoor Zayn tegen hem aan knalt en ze allebei omver vallen.
"Niall!" Gromt Zayn terwijl hij probeert overeind te komen, maar beseft dan dat Niall nog altijd zijn eten vast heeft.
"Geef. Het. Hier!" Niall begint te grijnzen en houdt het eten extra ver van Zayn weg, zodat hij er helemaal niet aankan.
"Niall!" Zayn kruipt over Niall heen, maar wat hij niet gemerkt had, was dat ze heel dicht bij de zijkant van de boot waren. Als Zayn de rand voelt houd hij abrupt halt en klautert terug omhoog als hij tussen de laaghangende wolken iets ziet opdoemen. Zijn ademhaling stopt voor een seconde. Niall komt ook terug omhoog en komt naast hem staan.
"We zijn er.."

"Michelle! Kom hier!" Louis rent achter Michelle aan, richting de zee.
Michelle begint te lachen als ze tot haar middel in de zee staat en waneer Louis struikelt over zijn eigen voeten valt en kopje onder gaat. Ze legt haar handen op haar buik en glimlacht als ze Louis onder water naar haar toe ziet zwemmen. Hij komt boven en legt zijn handen op haar buik waarna hij er een zoen op drukt.
Michelle glimlacht als hij verder omhoog komt en zijn lippen op die van Michelle drukt.
"Ik hou van je" zegt Louis.
"Ik ook van jou, zielsveel!" Antwoord Michelle waarna ze hem een zoen geeft.

-

"De boot kan niet verder dan hier, Harry. We moeten de rubberboot nemen vanaf hier, zegt de kapitein."
Harry knikt en met vier klauteren ze in de motorboot. Binnen de twintig minuten zijn ze op het eiland en Harry kan niet snel genoeg op het eiland zijn. Ze beginnen wat rond te wandelen en herkennen heel wat plekken van zes jaar geleden.
"AAH!" Zayn gilt het uit als er plots uit het niets een aap voor zijn gezicht komt hangen.
"Oh god!" De gibbon slingert van boom tot boom en als ze rechtdoor willen gaan begint hij luid te 'schreeuwen' en het lijkt alsof hij hun de weg toont.
"Kom, we volgen hem. Wie weet waar we uitkomen." Stelt Liam voor. De anderen stemmen in en volgen de aap. Ze komen aan bij een grot.
"Dit ziet er wel wat te chic uit voor een paar apen." Merkt Niall op.
"Mooi, mooi!" "AAH!" Deze keer is het Liam die begint te gillen.
"Li, rustig. Het is maar een papegaai." Stelt Harry hem gerust.
"Mooi, mooi. Louis, Louis." Harry kijkt verbaasd naar de vogel als deze plots de naam van zijn beste vriend begint te zeggen.
"Michelle, Louis, Louis"
"Michelle en Louis! Zijn ze hier?"
"Harry, die vogel verstaat toch niets van wat je zegt."
"Wie weet wel?"
"Louis, Louis. Zwemmen, zwemmen"

"Michelle, je mag niet zo lopen. Je moet het wat rustiger aandoen."
"Louis, ik doe toch wat ik wil?"
"Ja, maar ik wil niet dat je iets voorhebt."

Geschrokken kijken de mannen op als ze twee bekende stemmen horen.

"Louis, kalm aan hoor. Er kan helemaal niets ge-" haar zin valt weg als Michelle's ogen, de prachtig blauwe ogen van Niall ontmoeten.

"Schat, wat is er?" Louis komt van achter de struiken vandaan en kijkt de anderen aan.
"Louis?"
"Haz?" Als twee gekken lopen ze naar elkaar en vliegen ze elkaar om de hals.
"Ik heb je gemist, bro!" Een verloren traan rolt bij allebei over hun wang, waarna de anderen Louis ook in een knuffel trekken.

"Michelle?" Vraagt Niall verbaast als hij haar bolle buik ziet. Blozend kijkt ze weg.
"Ongelukje?" Mompelt Liam.
"Misschien, maar we gaan het echt wel houden." Zegt Louis trots als hij zijn handen opnieuw op haar buik legt.
"Wat dachten jullie ervan om terug naar huis te gaan?"
Ongemakkelijk kijken Louis en Michelle elkaar aan.
"Ik heb het gevoel dat we hier ons nieuw huis hebben.." Zegt Louis zacht.
"Maar jullie ouders willen jullie zien. We hadden beloofd jullie mee te brengen.." Antwoord Liam.
Michelle en Louis kijken elkaar aan en dan moesten ze beslissen.


~2 maand later~
"Lou.."
"Louis.. Louis!" Langzaam opent hij zijn ogen en kijkt in het bange gezicht van Michelle.
"Het doet pijn!" Kermt ze van de pijn en legt haar handen op haar buik.
Meteen schiet Louis recht in zijn bed.
"Rustig. Ik breng je naar het ziekenhuis."
"Nee!" Michelle schud haar hoofd.
"Ik wil niet naar het ziekenhuis. Al die mensen.." Fluistert ze met een pijnlijk gezicht.
"Ssht.. Rustig. Dan gaan we niet.." Hij streelt langs haar slaap.
"Het doet pijn.."
"Ssht.. Het komt goed. Weet je. Ik bel Michelle." Louis staat op en belt naar de andere Michelle, haar beste vriendin, die gelukkig binnen de tien minuten daar is.
"Michelle, rustig aan!" Allebei proberen ze haar rustig te krijgen, wat uiteindelijk lukt.
"Nu mag je beginnen persen."

De mannen hebben Louis en Michelle terug meegebracht naar huis. Hun ouders waren door het dollen heen en uit het niets kochten hun ouders een huis voor hun. Hun beste vrienden zijn op het eiland geweest, maar om de zoveel tijd gaan ze naar daar op vakantie. Dat staat nu al vast.

Het gehuil van een baby dringt haar gehoorgang binnen en een traan van geluk rolt over Louis wang.
"Geweldig gedaan" zegt hij en drukt een zoen op Michelle's voorhoofd waarna de andere Michelle hun kindje overhandigd. Ze kijken elkaar gelukzalig aan.
"Emma Tomlinson"