Part 6- Suzie van Ankeren.

Sharon kan supergoed zingen. Ik snap niet dat ze niet mee doet aan The Voice Kids. 'Wil jij dan met me meezingen?' hoor ik haar vragen. Aarzelend knik ik en vraag of Nils ons wil begeleiden op zijn gitaar. Sharon is heel erg moe dus besluit om even te gaan slapen. Wij gaan met zijn allen ondertussen tv kijken. Mn gedachten dwalen af. Nooit zullen Jan en Elly kunnen zien hoe Sharon en Dylan trouwen, nooit zullen ze hun kleinkinderen zien. Nooit, nooit zullen ze Sharon zien bevallen. En dat allemaal door een stom auto ongeluk. Ik leun tegen Rein aan en val in slaap. Een paar uur later word ik wakker door een deur die opengaat. Ik kijk op en zie Sharon daar staan. Samen lopen we naar de keuken waar we een foto album pakken en op de grond gaan zitten. Stil kijken we het album door. Er komen allemaal foto's van de vakantie van afgelopen jaar voorbij. Ik mocht mee. Ik weet nog hoe gezellig het was. Die vakantie vergeet ik nooit meer. Samen huilen we zacht. Als we het hele album hebben doorgekeken ruimen we het op en maken we Nils wakker. Nils pakt zijn gitaar en begint te spelen. De rest word vanzelf wel wakker. Ik kijk Sharon aan en we knikken. We beginnen met reperteren.

17.00 uur
Na een paar uur gerepeteerd te hebben, klinkt het aardig. Al zeg ik het zelf. We gaan naar boven, ons klaarmaken voor de herdenkingsdienst. Het is zo stil, iedereen zwijgt. Niemand zegt wat. Stil maken we ons klaar. Ik zie hoe Sharon haar i phone pakt en liedjes van Boyce Avenue draait. Ze begint mee te zingen en gaat helemaal in het liedje op. Ik laat haar maar en ga verder met klaarmaken. Tegen een uur of 6 gaan we weg thuis. Naar de kerk. Allemaal zien we er netjes uit. We hebben allemaal een plek vooraan. Na een kwartiertje lopen zijn we bij de kerk. We gaan zitten en er gaat een man achter de piano zitten. Ik zie hoe MainStreet er naar toe loopt en wat vraagt. De man knikt. Hij begint te spelen en samen zingen ze 'Titanium'. Het klinkt echt heel erg mooi en we beginnen te klappen als ze klaar zijn. Om 18.45 komen de kisten de kerk binnen. Ik trek Sharon tegen me aan en laat haar huilen. Langzaam beginnen er mensen binnen te lopen en om 19.00 uur zit de hele kerk vol en achterin staan er nog mensen. De herdenkingsdienst kan beginnen..