|| 011

Daan Zwierink

Het was nu ongeveer een week geleden dat Skyler me verteld had dat haar vader een ernstige ziekte had. Sinds die dag ben ik elke dag bij haar geweest en haar geholpen met alles. Ik wil er echt voor haar zijn maar ik moet me ook echt concentrenen op mijn carrière. Over een paar weken zou ik op tour gaan en stond Skyler er alleen voor. Maar voordat ik ga wil ik nog iets leuks gaan doen samen met haar. Ik had besloten haar mee te nemen naar Parijs. Daar zou ik haar vertellen dat ik haar echt leuk vind. Hopelijk denkt ze hetzelfde en kunnen we samen verder gaan.

Vandaag zou ik het gaan vragen of ze met me mee ging. Waarschijnlijk zou ze nee zeggen vanwege haar vader. Maar ik kon het toch altijd proberen of niet? Ik liep naar haar huis en belde aan. 'Daan!' Ze sprong me gelijk in de armen. Zonder na te denken knuffelde ik haar gelijk terug. 'Sky, ik wil je iets vragen.' Ze knikte en trok me mee naar binnen. Ze pakte mijn hand en leidde me naar een kamer waar ik nog nooit geweest was. 'Ik wil je eerst even iets laten zien. Je zult versteld staan, ik wilde het eerder laten zien maar.... ja je snapt het wel.' Nu was ik best wel benieuwd wat er achter die deur was. Ze deed de deur open en mijn mond zakte gelijk omlaag.

Het was gewoon een hele muziekstudio. Er stond een piano, twee gitaars, twee microfoon standaards met een microfoon erbij, en een apparaat om de stem te kunnen veranderen. Het zag er echt allemaal heel mooi uit. Ik wou dat ik en de jongens zo'n mooie studio hadden. 'Het is echt prachtig. Is dit speciaal voor jou?' Ik wist niet eens dat ze überhaupt kon zingen of een instrument kon spelen. Ze knikte ja en ging achter de piano zitten en pakte een microfoon en zette die op een standaard bij de piano. Zonder iets te zeggen begon ze een liedje te spelen en begon erbij te zingen. Ik herkende het als Little Things van One Direction. Het klonk echt ongelooflijk mooi, ze kon zo mooi zingen.

Na het liedje ging ik naast haar zitten op het piano krukje. 'Wauw, ik wist niet dat je dit kon.' Zei ik vol ongeloof. Ik zag haar wat rood worden en ze keek naar de piano toetsen. 'Ik kan niet zo heel goed zingen.' Ik zette mijn vingers onder haar kin en deed die omhoog zodat ze me aan moest kijken. 'Je zingt echt prachtig!' Een glimlach kwam op haar gezicht te staan. Mijn blik dreef af naar haar lippen. Zou ik haar zoenen of niet? Misschien moest ik het maar gewoon doen. Ik kwam wat naar voren maar ik zag dat ze het er moeilijk bij had. Toch kwam ze ook wat dichterbij. Licht voelde ik haar lippen op die van mij. Ze voelde zacht net als de eerste keer. Het was perfect.

Niet veel later trok ze al terug en keek me een beetje verbaasd aan. Wat? Zij kuste toch terug? Ik zag haar een beetje blozen, het was wel schattig. 'Uhm, je was hier toch gekomen om iets te vragen?' Vroeg ze wat onzeker. O ja, daaron was ik hier. Ik was het bijna vergeten. 'Ja ik wilde vragen of je deze vakantie mee wilt naar Parijs.' Het kwam er misschien een beetje snel uit want ik was best onzeker. Even keek ze me geschokt aan maar er kwam al snel een lach op haar gezicht. Maar voordat ik iets wilde zeggen vervaagde haar lach weer. 'Wat?' Vroeg ik bang. 'Ik wil echt heel erg graag mee, maar hoe moet het met mijn vader? Hij heeft me echt nodig deze dagen Daan.' Dat was wel waar, haar vader had haar nodig en Skyler haar vader ook. 'Ik weet het Sky, maar je bent echt toe aan een goede vakantie. Misschien kan mijn moeder een beetje opletten.' Dat was nog niet zo'n slecht idee, dat doet ze wel hoor. 'Ja, misschien is dat wel een goed idee. Oké, op naar Parijs dan maar!' Zei ze enthousiast met een grote glimlach op haar gezicht. Ze gaf me een knuffel en ik voelde me echt goed op dit moment. Eindelijk op vakantie zodat ik haar kan vertellen wat ik echt voor haar voel.

hee lezertjes, zoals beloofd jullie stukje !
Ik probeer morgen of anders zondag ook nog een stukje te kunnen schrijven.
lovee yaa peepz xz