Verpest

Ik versteende bijna, wat heb ik nu gedaan? Zijn moeder zal wel denken dat ik een of ander vies sletje ben...
Maar was ik dat wel? Ik wou het niet. Toch liet ik het doen, dus misschien ben ik dat dan wel?
Ik begon te flippen, zijn moeder... Dit kon gewoonweg niet waar zijn!
Haha, oops!
Hij vind het dus nog grappig ook... Nu ben ik echt beschaamt.
Weet je, ik vind het niet zo grappig hoor. Wat zal je moeder nu wel niet van mij denken?
Hij probeerde me iets of wat rustiger te krijgen. Wat zeker al niet hielp.
Toch gingen we dan maar naar beneden, zijn moeder keek me zo vreemd aan...
Net alsof ik een serie moordenaar was of zo.
Ik heb niets gezien, er is niets gebeurd. zei zijn moeder tegen mij.
Maar dan nog had ik het gevoel alsof zijn moeder me niet mocht.
Ik ben wel een speciale hoor, maar dit wou ik echt niet.
En nu denkt zij al meteen dat ik maar op één ding uit ben...
We zaten aan tafel, zijn moeder keek nog steeds zo vreemd naar mij...
Gelukkig probeerde zijn stiefvader de stilte wat te breken.
Met stomme grapjes weliswaar, maar het hielp, het stelde mij op de een of andere manier toch een beetje gerust.
Bedankt voor 't eten hé! Jullie zijn echt lieve mensen!
Mama, wij gaan even naar buiten, zij rookt.
En toen kwam het al, weer zo'n venijnige blik op me gericht.
Misschien zou ik moeten zeggen dat hun zoon ook rookt?
Neen, ik wil het niet voor hem verpesten... Hij is misschien een beetje opdringerig en zo, maar hij is echt een schatje.
Na een dagje bij zijn familie en ja het "bed gedeelte" moest ik naar huis...
Aan de trein stond ik met dikke rode ogen, ik weende...
Schatje, ik ga je zo hard missen.. Sms me zo snel mogelijk alsjeblieft.
Natuurlijk mijn engel! Ik hou van je!
Daar zat ik toen op de trein... Te wenen, halte na halte had ik nog steeds geen sms'je...