Chapter IV

'Dat klonk niet goed!'
'Dat is nog zwak uit gedrukt' De Doctor ging naar buiten.
'Waar zijn we?' vroeg Katie.
'De vraag is beter: Wanneer' De Doctor keek rond zich.
'Het lijkt normaal, maar...'
'Schijn bedriegt'
'Wilde ik net zeggen' lachte Katie. De Doctor keek rond zich en hield een voorbijganger tegen.
'Welk jaar is dit?' vroeg hij.
'2057' zei de man, een beetje argwanend.
'Wel. Niet zo ver in de toekomst' zei Katie.
'Maar waarom land de TARDIS hier?' De Doctor keek naar de TARDIS.
'Misschien wilt ze ons laten zien dat hier problemen zijn. Dat is meestal altijd de rede' zei Katie.
'Maar wat?' vroeg de Doctor.
'Misschien Daleks. Of Cyberman' Katie wandelde weg.
'Waar ga je naar toe?' De Doctor rende haar achterna.
'Door hier te blijven en niks te doen, zullen we het weten' zei Katie. Katie keek rond zich, maar vond niks verdachts. Zelfs de Doctor vond het er allemaal normaal uit zien. Maar dat beviel hem niet.
'Het is hier te normaal, te rustig, te...' De Doctor kreeg een vrouw in het oog, die met haar hondje aan het wandelen is. Ze groette haar buurman, met een brede glimlach.
'Té perfect' De Doctor scande de omgeving met zijn Sonic Screwdriver en bekeek het.
'Zoals ik al dacht'
'Wat?'
'Sontarans'
'Wat??'
'Een krijger ras die "leven om te doden". Ze worden gekenmerkt door hun meedogenloosheid en onverschrokkenheid van de dood'
'Griezelig. Maar waar zijn ze nu?' Katie keek rond zich.
'Geen idee. Meestal in hun ruimteschip, boven de aarde' De Doctor scande de lucht'
'Maar er is geen ruimteship'
'Waar zijn ze dan?'
'Zoek een groot gebouw. Meestal verstoppen ze daar hun schip in, tijdens de reparatie' De Doctor keek rond zich.
'Maar ik zie geen'
'Geen groot gebouw, maar wel een hangar' zei Katie. Ze wees naar een groot veld.
'Kom op' zei de Doctor. Katie zuchtte en liep de Doctor achterna. Katie vond het niet fijn dat ze elke keer zo hard moest rennen om de Doctor bij te houden. Ze kreeg een een jongentje in de gaten.
'Hey. Euh...kan ik dat skateboard van je lenen?' vroeg Katie. De jongen schudde het hoofd. Katie zuchte en pakte haar portomonnee.
'Hier' zei Katie en gaf hem wat geld.
'Hiermee kun je een nieuwere kopen' De jongen glunderde, nam het geld aan en gaf haar zijn skateboard.
'Dank je' zei Katie. Ze rende de Doctor achterna, gooide het skateboard voor, sprong erop en reed de Doctor achterna.
'Zo kan ik je tenminste bij houden' zei ze, toen ze langs hem reed.

20min later...

'Ik wist het!' De Doctor en Katie keken door het raam naar binnen. De hangar was groter, door dat een groot deel in de grond lag. Een groot ruimte schip vulde de ruimte op.
'Wat gaan we nu doen' fluisterde Katie.
'Geen idee' zei de Doctor.
'We moeten naar binnen'
'Hoe?' vroeg Katie.
'Zodra ze ons zien, vernietigen ze ons.
'Dat zal geen probleem zijn' De Doctor zag een aantal mannen de Sontarans aan vallen.
'Kom op' zei de Doctor. Hij rende om en ging een deur binnen. Katie volgde hem.
'Goed. We moeten het schip uit schakelen' zei de Doctor.
'Ok' zei Katie, niet wetend hoe.
'Handen omhoog!" Katie en de Doctor keken opzij. Een Sontaran richte een wapen op hen.
'Doctor!'
'Doe wat hij zegt' De Doctor stak zijn handen omhoog. Katie deed hetzelfde.
'En nu langzaam omdraaien' Katie keek angstig. De Doctor draaide zich om, Katie ook.
'Zeg maar vaarwel' zei de Sontaran. Er klonk schot. Iemand had op hem geschoten.
'Wat doen jullie hier? Het is hier veel te gevaarlijk! Jullie horen hier niet te...' De Doctor draaide zich om en keek op. Een meisje stond achter hen, stoer gekleed, maar dat was niet de rede waarom de Doctor verbaasd was geworden. Om haar nek hing een ketting met een sleutel om. De Doctor herkende zowel de sleutel als het meisje.
'Serena?' Het meisje keek hem net zo verbaasd aan.
'Doctor?'