Chapter III

'1200 Engeland' De Doctor opende de deur van de TARDIS en Katie ging nar buiten.
'Doctor? Waar zijn we?' vroeg ze.
'Hoe bedoel je?' De Doctor keek naar buiten. De TARDIS is blijkbaar op een zolder geland en 3 kinderen keken hen aan.
'Oh. Dat was...onverwacht'
'Wat moeten we nu doen met hen?' Katie wees naar hen. De Doctor keek hen aan.
'Oh. Juist. Euhm...hallo. Ik ben de Doctor en dit is Katie. We zijn...hier perongeluk geland. Kunnen jullie onze zeggen waar we precies zijn?' vroeg de Doctor.
'In Londen, meneer' zei een klein jongentje.
'Ok. Toch nog juist' zei de Doctor.
'Ja tuurlijk. Euhm...mag ik de datum weten. De exacte datum?' vroeg Katie.
'12 December 1205' zei een andere kind.
'Nu zitten we juist' zei Katie. De Doctor keek haar aan.
'Zijn jullie ouders thuis? Wij willen ons graag verontschuldigen' zei Katie.
'Onze moeder is beneden. Ik zal jullie naar haar toe brengen' Het jongentje stond op en Katie en de Doctor volgde hen.
'Blijf er maar uit de buurt. Het kan nogal gevaarlijk zijn daarbinnen' waarschuwde de Doctor de andere kinderen. Hij liep de trap af.
'Mam!'
'Tommy! Wie zijn dat?' De moeder was nogal bezorgt.
'Goedeavond mevrouw. Mijn naam is de Doctor en dit is Katie. Wij zijn hier...'
'Bent u de Doctor?' onderbrak de vrouw. De Doctor keek Katie vragend aan.
'Ja. Wij zijn hier perongeluk geland, op u zolder. Wij wilde ons graag verontschuldigen en vragen of we een tijdje hier mochten blijven' zei de Doctor. De vrouw keek naar Tommy.
'Je had het moeten zien, mam! We zaten gewoon te spelen en ineens...verscheen er die blauwe box!'
'Een blauwe box?' vroeg de vrouw.
'Ja. Hij staat op zolder! Kom kijken!' Tommy trok zijn moeder naar boven.
'Oh mijn...' Ze draaide zich om naar de Doctor en Katie.
'Natuurlijk mogen jullie hier blijven' Ze lachte.
'Dank u wel' De Doctor greep haar vast en gaf haar 2 luchtkusjes.
'Kom op, Katie!' Katie lachte en volgde de Doctor naar beneden. De vrouw volgde hen.
'Wacht! Wat moet ik doen met dat...ding op mijn zolder?' vroeg ze.
'Let er op dat er niemand aan komt' zei de Doctor en verliet het huis, samen met Katie. De vrouw keek hen, sloot de deur en ging naar boven.
'Kinderen! Ik ben even weg. Raak dat ding niet aan! Beloof me dat!'
'Dat beloven we, mam' zeiden de kinderen in koor. De vrouw lachte, kuste hen op het voorhoofd en verliet daarna het huis. De Doctor en Katie waren waren door de stad aan het wandelen. Vreemd genoeg werden ze overal na gekeken en Katie voelde zich niet op haar gemak.
'Waarom kijken ze zo naar ons?' vroeg Katie.
'Waarschijnlijk omdat we uit de toon vallen' zei de Doctor, die naar haar kleren keek.
'Ik ga me echt niet verkleden!' zei Katie.
'Moet ook niet. We zijn zo weer weg' zei de Doctor.
'Blij staan!' 4 wachters hielden hen tegen.
'Dat kan nog wel een tijdje duren' zei Katie.
'Rustig blijven. Ik ben de Doctor'
'We weten wie je bent, Doctor!' Katie en de Doctor keken op.
'Meekomen!' 2 wachters namen hen vast en brachten hen weg.
'Waar gaan we naartoe?!' vroeg Katie.
'Geen idee' zei de Doctor. De wachters brachten hen naar het kasteel, waar hen een vreselijke verrassing stond te wachten. Een Dalek stond in de troonzaal.
'De Doctor is hier!' klonkt het. Naast de Doctor stond de vrouw ie ze al eerder hadden ontmoet.
'Het spijt me, Doctor. Ze hielden mijn man gevangen'
'Laat de gevangenen vrij!' riep de Dalek. Een man kwam de troonzaal binnen rennen, die zijn vrouw zag en haar omhelsde.
'Kom!' zei de vrouw en verliet het kasteel, samen met haar man. Verder werd er ook een koninklijke familie vrij gelaten.
'We moeten hiet weg!' zei Katie.
'Dat is niet gemakkelijk. Een wonder zou ons nog redden' zei de Doctor.
'Exterminate de Doctor en zijn metgezel!'
'Dat dat wonder nu mag komen!' zei Katie. De Dalek richten op hen. Katie en de Doctor sloten hun ogen. Een schot werd losgelaten en de Dalek werd vernietigd. Katie en de Doctor keek op. 2 mannen kwamen voor hen staan.
'Ren, Doctor! Maak dat jullie hier weg komen!' zei een man. De Doctor twijfelde geen moment en trok Katie mee. Bij de deur draaide zich om.
'Dank je!' zei hij.
'Bedankt ons niet!' zei de man.
'Wie dan wel?'
'Ga!' zei de man. De Doctor greep Katie vast en trok haar naar buiten.
'Naar de TARDIS en dan weg hier!' zei de Doctor. Katie kon niks anders doen dan volgen. Bij het huis klopte ze aan. De vrouw deed open.
'Sorry. Geen paniek. Alles is geregeld. Ze zullen jullie nooit mee lastig vallen. En wij ook niet' De Doctor liep langs de vrouw door en trok Katie mee.
'Doctor!' De vrouw liep hen achterna. De Doctor opende de TARDIS en keek haar aan.
'Bedankt!" zei ze. De Doctor lachte.
'Graag gedaan' zei hij. Hij ging de TARDIS binnen en bracht die in beweging. De vrouw lachte en keek toe hoe de TARDIS verdween.