32

Ik duwde de stof opzij en ontblootte haar zo voor mijn ogen en handen, en voor de nachtelijke hemel.
Ik dwong haar gedachten niet, want ik wilde dat ze zich uit
vrije wil aan me zou geven. Wel verjoeg ik haar angst en verlegenheid.
Ik kalmeerde haar en fluisterde haar diepste ziel toe dat
ze me volledig kon vertrouwen. Dat was de waarheid.
Met mijn lippen trok ik een spoor van haar hals naar haar
borsten, die ik een voor een in mijn mond nam om er hongerig
aan te zuigen.
Mijn lief nam mijn hoofd tussen haar handen en drukte me
sidderend tegen zich aan, trok haar rug hol.
Ik was me bewust van de heerlijke sensaties die ze ervoer. Elke
gedachte en elk verlangen van haar kende ik. Als ze mijn tong op
haar gezwollen tepels wilde voelen, likte ik haar daar. Als ze hunkerde
naar de beet van mijn tanden, was ik haar ter wille.
Ondertussen groeide ook mijn eigen begeerte. Ik wreef mezelf
langs haar dijbeen, om haar mijn opwinding te laten voelen
en in een vergeefse poging om ontlading te vinden. Mijn begeerte
werd er alleen maar groter door.
Toen ik haar rokken optilde, verstarde ze opnieuw.
Nee, mijn lief, fluisterde ik in haar gedachten. Nee, je bent
niet bang. Je wilt dit. Dat weet je. Je wilt mijn aanraking voelen.
Hier…
Terwijl ik haar mijn gedachten zond, liet ik mijn hand tussen
haar benen glijden. Zachtjes kreunend drukte ze zich tegen me
aan, totdat ik mijn vingers naar binnen liet gaan. Dieper, steeds
dieper in haar vochtige hitte. Ik begeerde heviger dan ik ooit had
begeerd toen ik al mijn aandacht op het hart van haar vrouwelijkheid richtte.