12

Op het moment dat mijn tanden de ader doorboorden en
haar bloed over mijn tong stroomde, voelde ik alles wat zij voelde
– inclusief het hoogtepunt dat haar hele lichaam deed schokken.
Die ene teug van haar bloed trof me als een blikseminslag. De
kracht ervan was zo groot, dat ik haar losliet en zelf ademloos en
verbijsterd achteroverviel.
Pas na een tijd besefte ik dat ze roerloos op het koude steen
lag, haar gouden haren in een krans om haar hoofd. Met mijn
zenuwen nog natintelend van welke energie er ook in haar bloed
huisde, krabbelde ik overeind.
Ik haastte me naar haar toe en
boog me over haar heen. Toen ik haar van de grond tilde, vielen
haar lokken als een gordijn omlaag. Ik zag nergens bloed en kon
geen buil ontdekken.
‘Wakker worden, schoonheid. Word wakker.’
Haar wenkbrauwen trokken samen in een frons. Knipperend
keek ze naar me op, alsof ik een fel licht was dat pijn deed aan
haar ogen. Maar het enige licht in de grot kwam van het vuur.
‘Wat… Wat is er gebeurd?’
‘Weet je het niet meer?’
Ingespannen dacht ze na.
Toen knikte ze. ‘O, ja. U probeerde
me bang te maken met bespottelijke vukodlak-verhalen.