Chapter 10

Het is weekend. Ik neem een aanloop, en spring in het zwembad. Na een paar seconden kom ik weer boven. Ik veeg mijn haar uit mijn gezicht, en laat me drijven. Het is zo warm vandaag. Van die ruzie heb ik niks meer gehoord. Violet zal wel weer zijn opgehouden, omdat ze bang voor haar eigen dochter is. Het is eigenlijk best zielig. Maar er is goed nieuws! Evy komt in de herfstvakantie logeren. Ik vraag me af wanneer Joseph zou mogen blijven logeren. Zal waarschijnlijk nog niet mogen. Naast me plonst iemand in het water. Het is Joseph. Hij komt weer boven en wrijft zijn haar naar achteren. Hij zwemt naar me toe. Ik sla mijn armen om hem heen. Zo blijven we even drijven. Hij trekt zich naar de kant. Ik kan wel verdrinken in zijn ogen. Hij is zo leuk, en hij blijft leuk. We kussen elkaar. 'Weet je, dat jij het allerliefste vriendje van het hele universum bent?' vraag ik hem. Hij grinnikt, en kust me nog eens. 'Bedankt, schatje. Ik hou van je.' 'Ik ook van jou.' Zo blijven we een tijdje staan. 'Haley! Joseph! Kunnen jullie even naar de keuken komen.' We klimmen uit het zwembad. Ik sla een handdoek om mijn middel, Joseph doet hetzelfde. We lopen naar binnen. Wat is er aan de hand? 'Hebben we iets verkeerds gedaan?' vraagt Joseph. 'Ik heb geen idee,' antwoord ik. We komen aan in de keuken. Aan de tafel zitten Violet, Bella en Cameron. Pap leunt tegen het aanrecht aan. 'Ga maar even zitten,' zegt pap. Een beetje ongemakkelijk gaan we aan de tafel zitten. Joseph kijkt me aan. Ik haal mijn schouders op. Ik weet het ook niet. Ik leg mijn hand op tafel. Joseph legt de zijne erop. 'Bella en Cameron hebben iets te vertellen,' zegt pap. 'Maar eerst wachten we nog op de ouders van Cameron, en die van Joseph,' zegt Violet. Verbaasd kijk ik pap aan. Ik snap er helemaal niks van. 'Mag ik vragen waarom u mijn ouders hebt gevraagd om langs te komen?' Pap knikt. 'Dat mag je zeker. Ik kan het je helaas nog niet zeggen.' De bel gaat. Pap loopt naar de hal. Ik hoor wat geroezemoes. Even later komen de ouders van Cameron en Joseph aanlopen. Ze gaan ook zitten. Wat is hier toch aan de hand? Ik sta op, en sla de handdoek om me heen. 'Nou, nu zijn we er allemaal,' zegt Violet. 'Bella, jij mag beginnen,' zegt ze dan. Bella haalt even diep adem. 'Cameron en ik verwachten een kindje.' Huh? Meent ze dit nou? Nee toch? Ze is toch niet zo stom. Dit moet echt een grapje zijn. Zij is juist degene die tienermoeders belachelijk maakt. Ik zie dat de moeder van Cameron is geschrokken. 'Cameron, is dat waar?' Cameron knikt. 'Ja, ze is nu bijna 4 maanden zwanger.' Bella knikt. 'Ik ga het niet laten weghalen. Het is mijn baby!' Violet zucht. 'Bella, het is niet niks. Het is een baby! Dat is niet alleen rozengeur en maneschijn. Het is hard werken.' Ja, en dat heeft zij nooit gedaan. Dat wordt een ramp. 'Ik kan het echt wel aan!' zegt Bella. 'Ja, ik ook!' zegt Cameron. De vader van Joseph kijkt Joseph aan. 'Hoe zit het met jullie? Is ze zwanger, Joe? Heb je haar bezwangerd?' Joseph schudt heftig zijn hoofd. 'Nee, pa. We hebben nog niet eens...We zijn nog niet eens daar aan toegekomen.' 'Haley,' vraagt pap. 'Ben je zwanger?' Ik schud mijn hoofd. 'Nee, van wie zou ik zwanger moeten zijn? Ik heb dat nog niet met Joseph gedaan.' 'Ik ga ervan uit dat je eerlijk tegen me bent, meisje.' 'Ben ik ook!' Pap gaat erbij zitten. 'We moeten beslissen wat we gaan doen.' 'Jullie gaan niets doen! Het is mijn baby, en ik doe ermee wat ik wil!' Bella staat op, en stormt naar boven. Cameron gaat haar achterna. 'Wat nu?' vraag ik. 'Gaan jullie maar terug naar buiten. Wij hebben het er nog over. En niet alleen over Bella, ook over jou.' 'Maar pap, ik ben niet zwanger.' 'Dat weet ik, maar we willen ook niet dat het nog gaat gebeuren. Naar buiten, jullie twee.' Ik slik even. 'Pa, kom op. Je weet dat ik niet zo dom ben!' zegt Joseph. 'Joe, ga nou maar even naar buiten,' zegt zijn vader. We staan op, en lopen naar buiten. Beiden weten we niet wat we moeten zeggen. We gaan op het gras zitten. 'Wat een kutzooi,' zegt Joseph. Ik kruip tegen hem aan. 'Ja, gewoon omdat Bella zo stom is, betekent nog niet dat wij dat ook zijn! Wat denken ze wel niet?'