Chapter 2

Amelia McCartner
We staan vooraan het concert en terwijl de mensenmassa langzaam naar binnen druppelt blijf ik maar die lichte blauwgroene ogen voor me zien. 'This is so amazing isn't it?' Destiny staat letterlijk naast me te springen en lachend geef ik haar een duw opzij. 'I will let you drool on Niall with his amazing sexy accent and in the meanwhile I'll just watch the concert.' Met open mond kijkt ze me aan, maar ze weet dat ik gelijk heb. 'Well, I'm not the only one drooling on guys. You couldn't get your eyes off Harry.' Ik hoop echt niet dat ze gedachten kan lezen en daarnaast, zijn ogen bleven me achtervolgen, niet hijzelf. 'I did not, I was just curious to the person who was brave enough to block my sunshine and apparently that was Harry.'
'Yeah, yeah. I would say the same, you were just flabbergasted by his eyes, his smile, his body-'
'His body? Of course, which I could see underneath his pair of jeans and wide shirt-'
'Oh you so wish you actually could see all of that!'
'Destiny shut up, that you want to see exactly that what you mentioned at Niall's, doesn't means I want to see that from Harry.'
'As long as you believe that yourself!' Met een overdreven geblaas op haar hand wierp ze een handkus naar me toe en na een knipoog gegeven te hebben draaide ze zich weer naar het podium om.

Eindelijk werden de jongens aangekondigd, want Destiny begon nogal vervelend te worden. 'Amelia, Amelia, we're actually here and they are actually there.'
'I know Destiny.' Geïrriteerd duwde ik een meisje dat graag in me had willen kruipen wat verder naar achteren. Dit houdt ik dus echt niet de hele avond vol. 'Destiny I swear, if this girl pushes me again, I will turn into an animal and bite her.' Ik draai me naar het meisje om en ik laat mijn tanden zien, waarna Destiny me lachend wegtrok en ons omdraaide. Nu is het alleen zo dat Destiny pas echt een beest wordt als ze haar geduld verliest en als je tussen haar en haar toekomstige vent probeert in te komen. En na 5 minuten, net na het einde van het liedje van One Direction, zie ik dat het niet lang duurt voordat Destiny haar geduld verliest. Het eerste wat in me opkwam was het liedje van Katy Perry met Roar, en als het kon, had ik daadwerkelijk zo tegen haar gegromd. Niet dat het wat uit zou maken maar toch. Snel ga ik voor Destiny staan en duw haar weer terug op haar originele plek en draai me om naar het meisje. 'Girl, I get that you want to stand as close as possible to these guys, but as you can see, there is a fence and there is a person - me or my friend - between you and them. Behind the fence there are bodyguards and a stage, so I break it to you, but there's just no chance. I also get that you believe that one of them is going to marry you, so I am sorry to shatter your dreams, but that's not going to happen either. So could you please stop pushing us and let us all enjoy this evening?' Ik weet het, misschien was ik wel gewoon te hard, maar mijn geduld is nu ook niet zo groot maar om de hele tijd schouders, handen, ellebogen en fotocamera's in mijn gezicht en de rest van mijn lichaam te hebben, is niet zo heel fijn. Ze keek me dan ook geschrokken aan en ik gok ook dat ik zeker 5 jaar ouder dan haar ben. Ik ben ook zo indrukwekkend...

Zodra het volgende liedje begint draai ik me weer om en luister ik rustig naar het liedje terwijl ik de jongens om-en-om aankijk. Tijdens de solo van Harry valt zijn blik op mij en even staar ik verward terug, maar nee, hij kijkt echt naar mij. Zijn gehele solo blijft hij mij aankijken en je zou bijna geloven dat wat hij zingt alleen voor mij bedoelt is. Een kleine grijns verschijnt op zijn gezicht en terwijl mijn wangen warmer beginnen te worden rol ik met mijn ogen. Gelukkig is het hier donker genoeg zodat hij het niet zal zien. Terwijl ik me niet los kan wrikken van zijn gezicht begint het muziek te dempen en hoor ik alleen maar een regelmatig gepiep in mijn oren. Alsof ik mijn hart hardop hoor kloppen in de vorm van een regelmatige piep. "Amelia, Amelia, wake up".
'Amelia! Wake up!' Met een schok kijk ik naar rechts waar Destiny op en neer aan het springen is. 'Wow, where were you with your thoughts.' Even schud ik mijn hoofd en zie dat het podium ook weer leeg is. 'They have a break, so let's go. I need to go to the toilet and I'm thirsty.' Snel lopen we naar de kamer waar het eten en drinken staat uitgestald voor iedereen die een VIP pas met Meet and Greet had gekocht. Met een zucht ga ik zitten in een van de stoelen met een glas cola in mijn hand en een koekje in mijn andere terwijl Destiny een sprintje had getrokken naar de wc.

Dit was al de tweede keer vandaag dat ik van de wereld verdween en in mijn eigen gedachten verzonk. Ik heb echt meer slaap nodig...