Chapter 1

Amelia McCartner

Met ingehouden lach houd ik mijn blik gericht op de weg, maar als ik weer terug op de rechterrijstrook wil rijden moet ik wel naar rechts kijken en kan ik mijn lach niet meer inhouden. Het gezicht van Destiny is absoluut onbetaalbaar. Ze concentreert zich helemaal op het liedje van One Direction, hetzelfde liedje dat ik al twee keer heb gehoord en tevens het liedje waardoor ik weet dat ze het het album nog een keer heeft opgezet. De eerste keer zong ze keihard mee, maar ik heb gezegd dat ze dat beter niet nog een keer kon doen. Ik heb haar ook de tip gegeven absoluut niet voor hun te gaan zingen want dan rennen ze gelijk weg. De tweede keer was ze aan het neuriën, maar ook dat heb ik haar afgeraden. Nu is ze in zichzelf aan het zingen, ofwel playbacken en het ziet er niet uit. Met ogen gesloten en mijn haarborstel voor haar mond "zingt" ze mee alsof het uit het diepst van haar hart komt. Hoewel het er op bepaalde momenten ook uitziet alsof ze moet poepen.

'What?' Ze kijkt me verbaasd en met grote ogen aan. 'I wish I had one hand free, so I could film you and your face while playbacking this song. It's absolutely a moment of a lifetime.

Even hoor ik niks meer om me heen en lijkt het alsof ik van de weg verdwijn, en even snel als dat ik verdwijn beland ik weer terug in mijn stoel in de auto terwijl het laatste woord dat ik zei blijft na echoën. Even kijk ik vreemd naar Destiny die natuurlijk niks door lijkt te hebben en nog steeds in schok draai ik me om naar de weg. Wat gek, er zijn veel meer mensen op de weg. Ik mag van geluk sprekemn dat ik geen ongeluk heb veroorzaakt. Mijn ingehouden adem laat ik met en zucht naar buiten komen en als ik op de bordjes kijk zijn we er al bijna. Wow, de laatste keer dat ik keek duurde het nog zeker drie kwartier. Terwijl we de de drukte inreden zagen we de gigantische stoet met fans voor de arena staan. Wat ben ik zo blij dat we geen parkeerplek hoeven te zoeken. VIP pas met VIP parkeerplaatsen... achter het gebouw!!

Als een ster rijd ik de naar de grote hekken die worden opengedaan na het laten zien van onze passen. Snel rij ik door naar de voor ons voorbestemde parkeerplaatsen en Destiny is naast me aan het freaken zodra er een zwart busje door diezelfde hekken heenrijdt. Het busje wat hoogst waarschijnlijk de bus is waar de mannen van One Direction in zitten aan het gegil te horen. Ik haal de sleutel uit het contact en doe mijn veiligheidsriem af. Zodra ik de portier open gooi en uitstap hoor ik een portier achter me open gaan. Na nog even gewacht te hebben ga ik op mijn hurken zitten en staar door de auto naar Destiny die versteend naar iets achter me kijkt. Voordat ik me om kan draaien valt er een schaduw over me heen en met opgetrokken wenkbrauwen staar ik naar het iets of iemand dat mijn zonneschijn heeft afgenomen. Even staar ik verbaasd naar het gezicht boven me die ik vaag zie door de felle zonneschijn, maar als er nog een gedaante naast hem opdoemt zie ik pas zijn blauw groene ogen waar ik ongegeneerd in blijf staren. Pas toen ik merkte waar ik mee bezig was liet ik mijn hoofd weer dalen en staarde nu recht in de grijze ogen van Destiny die eruit zag alsof ze zich geen raad wist.

'I need you two.' Ik gooi mijn portier dicht en deed mijn auto op slot. Destiny staart daarentegen nog half in schok naar de jongens, terwijl ik naar de grote man in de deur kijk. Hij keek naar ons, dus hij zal ons wel bedoelen. Als ik aanstalten maak om weg te lopen merk ik dat ik de enige ben die loopt. 'Destiny! This time, our destiny is where this guy goes, so leave your own Destiny where it is.' Haar blik schoot naar de mijne en een grijns verscheen op mijn gezicht, terwijl haar gezicht een roze gloed kreeg. Een gelach van de jongens op de achtergrond deed het bloed nog meer naar Destiny's wangen stijgen. We liepen richting de deur en ik wilde Destiny net een schop onder haar kont geven, maar- 'What's your name?' Ik knikte mijn hoofd van links naar rechts terwijl ik naar Harry keek. Wat zou mijn naam voor nut hebben, na vandaag zie ik ze toch nooit meer. 'Her name is A-' Snel gooi ik mijn hand voor haar mond. 'Another time, another moment, bye.' Snel duw ik Destiny naar voren waarna de deur met een klap dicht valt. 'Why didn't you tell them your name?'
'Because they don't need to know it, I will never see them again anyways.'
'Wrong, you forgot one thing. You will see them after the show, Meet and Greet remember? Mrs. Another Time Another Moment.'
'Shit!'