07/09/2012

Mijn Beste Steun en Toeverlaat,

Ugh, ik was vergeten hoe verschrikkelijk school eigenlijk kan zijn. Vandaag besloot Thomas, je weet wel die jongen met de grote mond maar het kleine hartje, met propjes papier te gooien tijdens de les van Cruella De Vil. Jaja, ik maak geen grapje. Nu, een van die propjes kwam op mijn bank terecht en nog geen twee seconden later wist Thomas het achterhoofd van Cruella te raken. Je kan al raden wat er toen gebeurde. Cruella draaide zich razendsnel om met vuurspuwende ogen. Ze kneep zo hard in het krijtje dat ze vasthad dat haar vingers het wisten te verkruimelen. Ik zweer het je, dat is geen grap. Haar haviksogen gleden de klas door en bleven uiteindelijk rusten op het propje dat op mijn bank lag.
“Hanne Lauwers!” bulderde ze toen.
Volgens mij had het geen haar gescheeld of ze had een aardbeving veroorzaakt met dat gebrul.
“Ik was het niet mevrouw,” piepte ik nog.
Maar ze weigerde me te geloven ook al zeiden Lis en enkele anderen dat Thomas de schuldige was. Het propje dat op mijn bank lag was het ultieme bewijs dat ik de dader was. En in haar ogen was Thomas een engel dus weigerde ze te luisteren naar de beschuldigingen van de klas.
“Nablijven,” blafte ze uiteindelijk voor ze zich met een ruk weer omdraaide, een nieuw krijtje tevoorschijn haalde en verderging met een of andere werkwoord te vervoegen. En of die les nog niet erg genoeg was moest ik tijdens LO vijf extra rondjes lopen omdat ik zogezegd een stuk had afgesneden. Wat ik dus niet heb gedaan, ik heb enkel mijn bochten wat ruim genomen. Anyway, uiteindelijk belandde ik dus in het nablijflokaal, samen met Hans en Pieter, je weet wel, die hilarische tweeling. Dus heb ik me toch nog een beetje weten te amuseren ook al had ik me mijn vrijdagavond toch een beetje anders voorgesteld.

Tot schrijfs,
Han