018

Lauren Brown

Daar loop ik dan. Door de gangen met m'n mooie blauw/paarse oog. Ik word telkens vreemd aangekeken. Ik word nagewezen. En er word over me gepraat. Ik loop tussen Jane en Sam in. 'Ik denk dat jij het best besproken onderwerp van deze dag bent'. Grapt Sam. Ik moet erom lachen. Het klinkt ook gewoon heel komisch en dat is het ook. We stoppen bij m'n kluisje. Ik voer de code in en open dan m'n kluisje. Ik gooi m'n boeken erin en pak dan de boeken die ik voor de aankomende twee uur nodig heb. Als de belt gaat loopt Sam van ons weg. Ik gooi m'n kluisje met een klap dicht en slaak een diepe zucht. Samen lopen Jane en ik richting het lokaal waar we Duits hebben. Als we daar aankomen nemen we helemaal achterin de klas plaats. Sam zit niet bij ons in de klas. Ze doet een niveau lager. Jason neemt met z'n vriend Max plaats voor ons. Hij glimlacht even lief naar me en ik doe hetzelfde naar hem. Snel kijkt hij me medelevend aan. 'Knokpartij?' Vraagt hij liefjes. Ik knik. 'Zoiets'. Zucht ik. 'Wie was het? Moet ik hem voor je pakken? Dat doe ik zo voor je hoor!' Ik glimlach en staar naar m'n nagels. Ik begrijp het niet. Jason doet ineens zo lief sinds Jus, Ry, Chaz en derest van die vriendengroep in me leven zijn gekomen. Waarom deed hij niet gewoon eerder zo tegen me? Waarom zijn jongens zo ingewikkeld? 'Nee, dat is niet nodig. Wel lief van je'.
'Gutenmorgen!' Roept de docente de klas in. Een teken dat ze wilt beginnen. Jason draait zich meteen om. 'Pak allemaal even je tekstboek en werkboek erbij'. Zoals ze zegt pak ik ze erbij en Jane doet hetzelfde. 'Volgende week hebben jullie de laatste toets. Daarna hebben jullie twee weken vrij om te studeren en dan hebben jullie examens. Ik wil deze les nog even goed bespreken met jullie hoe je een formele brief schrijft'. Ik zucht even bij het idee. 'Heb je Justin nog gesproken na het weekend?' Fluistert Jane. 'Nee, hoeft ook even niet. Het is beter dat we afstand van elkaar nemen'. 'En hoe is het met Ryan?' 'Don't know. Heb niet zoveel meer van hem gehoord. Hij gaat binnenkort even met Justin praten, maar daar wil ik graag bij zijn'. Jane knikt begrijpend. 'Maar, je bent verliefd op Justin schat. Je moet met hem gaan praten en hem eerlijk zeggen wat je weet over die Hope. Misschien heeft hij er wel een hele goeie verklaring voor. Zo niet, is het de grootste lul die ik ken en moet je gaan voor de knapste hunk hier op school.' Ze wijst met haar vinger naar Jason waardoor ik keihard begin te lachen. De leerlingen draaien zich meteen naar ons twee om. Ik kijk even naar de docente die ons vuil aankijkt. 'Wil je het de klas ook even vertellen? Wij willen ook wel weten waar het over ging. Misschien kunnen we dan ook wel even lachen'. Nee, bitch. Shut up. 'Sorry mevrouw. Het zal niet meer gebeuren'. Is het enige wat ik zeg. Met moeite houd ik me lach in. Jason kijkt ons nog steeds vaag aan. Ik blaas een handkusje naar hem. Hij kijkt nu nog vager en draait zich weer om wat Jane en mij nog erger doet lachen.