O12

Vanuit Myrthe:

James is net weer weg, het was fijn om hem gesproken te hebben. Hij is echt de beste broer ever. Hij heeft me verteld dat Appie in het ziekenhuis ligt, hoe kan dat nou?! Ik snap er niks van. James vertelde dat er tegen hem werd verteld dat het kwam doordat we hem alleen hadden gelaten en hij dus uit paniek de straat op is gerent, maar het is niet zeker. Ook zeiden ze tegen James dat een over ander jong meisje, lang zwart haar en bruine ogen. Het doet me denken aan Jula, maar dat zal wel niet want die was bij een danswedstrijd. Ze weet nog niet eens dat ik in het ziekenhuis lig.... Ik zou haar eigenlijk moeten bellen maar ben bang dat dat nog niet mag. Ik druk op de rode knop en al snel is er een zuster bij me. "Zou ik misschien even naar Jula mogen bellen? Ze is mijn beste vriendin." vraag ik. De zuster denkt even na en vraagt dan om haar achternaam. "Jula Horsman." "Die zit in de hal, zal ik haar even halen?" vraagt ze. Ik kijk haar verbaast aan. "Uhh, ja is goed hoor." antwoord ik verbaast.. Raar, wat doet Jula hier?, denk ik bij mezelf. Na een paar minuten klopt er iemand op de deur.

Jula zit achter op mijn bed in de kleermakers zit. "Dus, jij en je vader hebben Appie aangereden?" vraag ik met tranen in de ogen na dat Jula alles had uitgelegd. Jula schud haar hoofd. "Nee, we reden net terug naar huis en mijn vader zag een klein lichaampje op de grond liggen. Hij is er netjes om heen gereden en is gestopt met rijden. Ik heb meteen de ambulance gebeld." vertelt ze. "Ohw." is het enige wat ik zeg. Ik kijk uit het raam. Ik bedenk me pas dat ik ook op de kinderafdeling lig, dan zal Appie hier ook moeten liggen! "Juul, weetje misschien ook op welke kamer hij ligt?" vraag ik aan haar en ze denkt na en knikt dan met haar hoofd. "Ja, volgensmij kamer 29, maar dat weet ik niet zeker, zou je misschien even na moeten vragen aan je zuster." zegt ze en ik sta op. Ik vraag haar of ze even de rolstoel naar me toe wilt duwen. Ze duwt hem naar me toe en helpt me er ook in. "Wil je me misschien ook naar de kamer van Appie brengen?" vraag ik haar als laatste vraag.

Op de gang, als we bijna bij kamer 29 zijn komt er een zuster een kamer uit lopen met een jongetje op de arm. "Appie?" vraag ik. De zuster kijkt me wat raar aan. "Moest jij niet op je kamer blijven, Myrthe?" vraagt ze. "Nee, ik wou naar mijn broertje, en ik heb hem nu gevonden!" zeg ik en pak zijn handje vast. "Ik wou hem net naar je toe brengen, er kwam net een jongen langs die zij dat het je broertje was en dat je hem heel erg miste." vertelt ze me. Meteen weet ik wie het tegen haar had gezegd, Kaj. "Heet hij toevallig Kaj?" vraag ik. De zuster kijkt me nadenkend aan. "Hij heeft zijn naam wel gezegd, maar ik weet het niet zeker, volgensmij wel Kaj ja. Hoezo?" vraagt ze me. Raar, denk ik. Volgensmij is het Kaj geweest, maar dat zal wel niet.