Chapter 8

Ik slenter door de gang. Ik haat deze dag. Ik probeer Joseph al de hele dag te ontwijken. Tot nu toe, is het gelukt. Ik kijk rond, en zie Bella. Ze heeft Cameron gedumpt. Volgens mij is ze nu single. Ze staat bij een groepje meisjes. Ze ziet me, en begint meteen te roddelen met de meisjes. Het kan me niks schelen. Ik loop door. Ik moet naar buiten, want ik ben klaar. Volgens mij heb ik geluk. Hij heeft me nog niet gezien. Ik loop naar buiten. Het gaat me lukken. Ik begin sneller te lopen. Ik zie de schoolbus. De chauffeur staat buiten te roken. Het is nog vroeg. Misschien, als ik het lief vraag, mag ik al gaan zitten. Ik loop naar de bus toe, en maak aanstalten om in te stappen. 'Even wachten, jongedame,' zegt de chauffeur. 'Mag ik nog niet instappen?' vraag ik hem. Ik doe net alsof ik dom ben. 'Sorry jongedame. Niet als er geen toezicht is. Ik kan vanuit hier niet zien, wat jij in die bus uitspookt.' Ik zucht. Fijn. Dadelijk ziet Joseph me alsnog. Mijn handen trillen. Dan maar een sigaret roken. Ik steek snel een sigaret op. Ik kijk rond. Ik zie hem nergens. Ik hoor iets piepen. Van schrik laat ik bijna mijn sigaret vallen. Het is mijn telefoon. Ik pak hem. Het is een berichtje van Dave. 'Hé Haley. Wat moesten we ook alweer morgen voor Spaans doen?' Ik zucht. Het is Dave maar. 'Opdracht 22 tot en met 27.' Even later krijg ik een berichtje terug. 'Oké. Bedankt, tot morgen.' 'Tot morgen.' Ik stop mijn telefoon weer weg. Ik neem een trekje van mijn sigaret, en flikker hem weg. Ik kijk op mijn horloge. Ik moet nog 5 minuten wachten. 'Haley!' Oh nee, dat is Joseph. Langzaam draai ik me om. 'Hoi,' zeg ik. Dit is verschrikkelijk. 'Je was gisteren opeens offline. Ik dacht dat je wilde weten, wie ik op het oog had.' Wat moet ik nou doen? 'Oh...Ehm. Mijn vader voelde zich opeens niet goed. Hij was flauw gevallen. Ik hoorde Violet krijsen, en ben naar beneden gerend. Ik denk dat ik per ongeluk de laptop uit heb gezet.' Wat een kut smoes. 'Echt? Wat erg. Hoe gaat het met hem?' 'Goed. De huisarts is langsgekomen, en alles was goed. Hij is vanmorgen gewoon naar zijn werk gegaan.' 'Gelukkig niks ernstigs, dan.' Ik knik. 'Ja...' 'Waar was je vandaag eigenlijk? Ik heb je helemaal niet gezien.' Oh man, wat moet ik nu weer verzinnen? 'Of was je me aan het ontlopen?' vraagt hij. Ik voel dat ik begin te blozen. Nee! Niet blozen. Ik kijk vanuit mijn ooghoek. De chauffeur is in de bus gaan zitten. Ik kan instappen. Ik moet hier weg. 'Ja hé? Je bent me al de hele dag aan het vermijden. Denk je dat ik het niet door heb? Ik ben niet achterlijk, Haley.' Kut, kut! Snel denken! 'Ik was je helemaal niet aan het ontlopen! Ik heb jou vandaag ook niet gezien.' Hij zucht. 'Haley, wees eerlijk tegen me.' Liever niet, als je het mij vraagt. 'Ik ben eerlijk. Heb je soms een probleem?!' Oh nee, wat doe ik nu weer? Zo te zien is hij uit zijn doen, door mijn reactie. 'Luister, als je hier alleen bent, om ruzie te maken, dan kan ik je dit zeggen. Daar heb ik geen zin in! Ga maar lekker naar je vriendin toe, als ze je al leuk vindt. Ik zou niet weten waarom ze jou leuk zou vinden. Je lijkt mijn vader wel. "Wees eerlijk tegen me, Haley.." Wie denk je wel niet dat je bent? Je bent niet de baas over me! Als je me nu wilt excuseren, ik ga naar huis. Stik maar lekker, met je geheime crush op een of andere slet.' Wat zit ik nu weer te zeggen? Dit hoor niet, Haley! Ik voel tranen opkomen. Ik ben zo'n sukkel. Maar nu kan ik het niet meer ongedaan maken. Ik kijk naar beneden. Ik durf hem niet aan te kijken. Mijn handen trillen. 'Oké dan,' zegt hij. Mijn ogen beginnen te prikken. 'Als dat is wat je wilt, dan doe ik dat. Had dat dan gelijk gezegd, dat je niets van me wilde weten.' Een paar tranen lopen over mijn gezicht. Ik bal mijn handen tot vuisten. Ik slik. 'Ik dacht serieus dat jij anders was. Ik moet wel zeggen, dat je niet een al te hoge dunk van jezelf hebt, als je jezelf een slet vindt.' Ik kijk op. 'Wat bedoel je? Dat heb ik nooit gezegd!' Hij rolt met zijn ogen. 'Dat heb je wel. Net nog. "Stik maar lekker, met je geheime crush op een of andere slet".' Ik kijk hem met grote ogen aan. Hij knikt. 'Ja, dat klopt, Haley. Ik vind je leuk. Nou ja, vond is misschien beter geformuleerd. Wat heb jij tegen me gelogen, zeg. Ik dacht dat ik van je op aan kon, maar je bent gewoon net zo nep en zielig, als die andere meiden. Stik er lekker in!' Hij draait zich om, en loopt weg. Ik kijk hem na. Hij vond me leuk? Ik was zijn geheime crush? Wat heb ik gedaan? 'Joseph! Wacht!' roep ik hem achterna. Hij loopt gewoon door. Ik ren hem achterna. 'Joseph, wacht! Het spijt me! Ik heb hem bijna ingehaald. Ik pak zijn pols vast. Hij draait zich om, en kijkt me vuil aan. Ik hijg uit. 'Het spijt me, Joseph...' De tranen lopen over mijn gezicht. 'Wat spijt je?' vraagt hij. 'Wat ik zei...Alles. Ik meende het niet.' Hij slaat zijn armen over elkaar. 'Je meende het niet?' merkt hij schamper op. Hoe ga ik me hieruit redden? Ik moet nu wel eerlijk zijn. Ik heb nu toch niks meer te verliezen. 'Ik vind jou ook leuk. Maar ik durfde het niet te zeggen. Ik was bang, dat je me raar zou vinden, en niks meer met me te maken wilde hebben. En toen kwam dat gesprek op Facebook. Ik dacht dat je iemand anders leuk vond. Ik voelde me zo verschrikkelijk. Het spijt me. Je vindt me nu vast een idioot.' Ik kijk naar mijn sneakers. Ik veeg mijn tranen weg. Ik hoor hem zuchten. 'We zijn alle twee niet eerlijk geweest, denk ik. Ik had het je gewoon moeten zeggen.' Hij komt dichterbij. Ik kijk op, en kijk recht in zijn bruine ogen. Ik slik even. 'Zullen we het gewoon doen?' vraagt hij. 'Wat bedoel je?' antwoord ik. Hij grinnikt. 'Kom Bambi. Je weet toch zeker wel wat ik bedoel?' Ik begin hevig te blozen, en kijk weg. Meent hij dit nou? 'Oh...Ehm...' 'Wil je mijn meisje zijn, Haley Hepburn?' Ik kijk hem aan, en lach. 'Ja, heel graag, Joseph Buchanan.'