001

De koude lucht blies langs mijn wangen terwijl ik nadacht over alles. Het was allemaal zo snel gegaan.
Nadat we hadden de strijd tegen het Capitol hadden gewonnen wist niemand wat hij moest doen. Ze wisten niet wat ze moesten doen met de mensen uit het Capitol en alle Peacekeepers. Moesten we ze laten boeten door hun tong eruit te snijden en onze bediendes maken. Of moesten we ze dwingen om te helpen met het opnieuw opbouwen van Panem en hopen dat ze hun lesje hadden geleerd. Niemand wist het. Ik en Peeta mochten niet meebeslissen, omdat ik eigenlijk gewoon een handpop was. Ik was eigenlijk wel blij dat ik me er geen zorgen over hoefde te maken. Toen ik had beseft dat we niet nodig hebben we bedacht om weg te gaan, ik en Peeta samen. Mijn moeder bleef in het Capitol, ze maar voor een reden. Als ze weg zou gaan of stil zou zitten dan zou ze aan Prim denken. Ze is zo van streek, ik kan het haar ook niet kwalijk nemen. Ik ben er ook verdrietig om maar Peeta helpt me. Gale blijft bij mijn moeder voor meerdere redenen. Zoals dat hij zichzelf had belooft om mijn familie te beschermen en aangezien ik Peeta heb denkt hij dat hij onnodig is, dat is niet zo ik heb hem nodig. Maar ik kan hem niet dwingen om mee te komen want ik weet hoeveel pijn het hem doet als hij mij en Peeta samen ziet.
Ik stond buiten op het station wachtend op de trein die me naar huis zou brengen. Ik besef het niet echt dat het voorbij is, dat de voor eeuwig duurde oorlog tussen het Capitol en de districten eindelijk is uitgevochten. Ik verlang zo naar thuis, naar de geur, naar het warme gevoel. Maar diep in me hart weet ik dat het nooit meer het zelfde zou zijn als vroeger. Ik zie Peeta uit onze privé wagon stappen, opzoek naar mij. Ik voel me verdrietig maar ik laat het niet zien en besluip hem van achter."WWAAAAAHAAAAAA!!!!" "KATNISS! Hoezo dat ik schrok me kapot!" Ik kuste hem zachtjes op zijn wang,"Sorry." zei ik. Hij knuffelde me en pakte me hand en zei "Kom we moeten gaan de trein vertrekt zo." Ik volgde hem nog steeds met de zelfde droevige gedachte maar met een glimlach op me gezicht.
De wagon was nog steeds hetzelfde, het was mijn slaapkamer toen ik voor het eerst naar het Capitol ging. Als leek ineens een stuk minder glimmend en mooi. Het herinnerde me alleen aan de tijd toen ik de arena moest. De deuren van de trein sluiten achter me en de trein begon op gang te komen. Mijn nep glimlach verdween, Peeta merkte het gelijk op."Wat is er Katniss?" Ik had geen zin om hem om te vertellen dat ik ermee zat dat we alles gewoon hadden achter gelaten. Dus ik zei: "Niks hoor, ik heb gewoon een beetje honger. Zullen we naar Effie en Haymitch? Ze hebben in hun wagon toch eten?" Die zaten in de wagon naast ons, aangezien dat zij ook niet nodig waren en ze hadden ook geen zin om in die donkere stad te blijven."Is goed....Maar weet je zeker dat het gaat?" "Ja, ik weet het zeker" Ik kuste heb op zijn lippen en knuffelde hem en liepen daarna hand in hand naar de wagon naast die van ons door een heel klein gangetje. Toen ik de schuifdeur open deed zag ik Effie en Maymitch heel dicht naast elkaar zitten op de bank, luisterend naar wat muziek. Haymitch z'n arm zat om Effie heen geklemd en toen hij me zag kijk hij mij aan alsof ik hem had betrapt. Peeta had helemaal niks in de gaten, hij was druk opzoek naar eten, hij had dus ook honger. Haymitch stond op en wekte Effie die half wakker, half slaapend tegen hem aan lag. Het was de 'eetkamer wagon' waar nu in plaats van een bar een bed stond. Deze wagon herinnert me aan veel dingen, meeste slecht. Effie besloot om niet op te staan. Ze zag er heel anders uit, alsof ze maar de helft van haar normale make-up op heeft. Ze heeft ook niet een van haar belachelijke pruiken op, nu heeft ze prachtig donkerbruin golvend haar. Haymitch doorbrak de stilte. "Hey, Hoe is het met jou?" Ik vond het altijd zo'n stomme vraag want ze willen niet dat je oprecht antwoord geeft, dat het standaard antwoord geeft: Ja, goed met jou? Peeta wist wat ik vond van die vraag en antwoordde voor mij. "Ja, goed maar we vroegen ons af of we even wat bij jullie konden eten. Want we niks te eten in onze wagon. Eigenlijk zou ik gewend moeten zijn aan het gevoel van honger, door mijn jeugd, maar doordat ik zo lang in het Capitol is dat veranderd."Tuurlijk, ik heb eigenlijk ook best trek . Effie eet je ook mee?" Effie mompelde iets van"Is goed, ik sta op als jullie het eten hebben opgewarmd" Volgens mij moet ze nog steeds wennen aan dat we nog steeds een beetje schaars moeten doen met luxe artikelen, zoals make-up, kleding etc. Ik denk dat ze zich niet comfortabel voelt in een simpele zwarte broek met een trui inplaats van een vel roze jurk met glitter en dat soort dingen. Ik pakte borden uit een kastje, Peeta pakte glazen en bestek en Haymitch warmde het eten op in de oven en riep: "Over 10 min is het eten klaar, willen jullie wat drinken?" "Ik wil alleen wat water" zei ik. "Ik ook" zei Peeta en ging in een enorme stoel zitten en ik gingen op zijn schoot zitten. Ik zag Effie ons aankijken maar met een wazige blik, meestal als ze zo kijkt denkt ze na. Ik zocht een gespreksonderwerp in me hoofd, overwinning? nee, wat heb je vandaag gedaan? nee. Ik was een lange stilte tot dat Peeta zei "Zijn jullie blij om terug te gaan?" Haymitch kwam op dde bank zitten en tilde Effie d'r hoofd op zodat Effie tegen hem aan zou kruipen. Er was weer een lange stilte en toen zei Haymitch" Ik weet niet of ik blij moet zijn om de stad waar ik opgegroeid ben tot de grond plat gebrand te zien...Maar ik ben blij dat het voorbij is en dat wij daar allemaal weg kunnen. Dat we opnieuw kunnen beginnen." Zijn woorden bleven in de lucht hangen toen ging de timer af van de oven en Haymitch riep:"Eten!"