De 100e Hongerspelen - 255

“Snow wordt gek”, fluisterde Glafira. Ook Vania’s ouders liet het hele gesprek niet onberoerd.
“Ik ben blij dat de kinderen al naar bed zijn”, verzuchtte Vania’s moeder. Ze keek naar hun begeleiders, die ook in de kamer zaten. “We zijn hier toch echt veilig hé?”
“Absoluut, mevrouw”, zei één van hen.
“En we hebben net bericht gekregen dat de tributen ook veilig en wel uit de arena zijn.”
“Gelukkig”, verzuchtte Glafira. “Maar wie is hen gaan halen dan, als mijn ouders…”
“De stylisten van Vania en Rue”, zei de man. “Vriendinnen van Portia, als dat u gerust kan stellen.” Glafira knikte. Ze kende Portia, die zou alleen iemand sturen daarvoor als ze honderd procent zeker wist dat die te vertrouwen was.

***

Na Cinna kwamen burgemeester Undersee en Madge, gevolgd door Lavinia. Katniss had er op gestaan dat ze zouden tevoorschijn komen en dus ook genoemd worden in de volgorde waarin ze gevangen waren genomen. Mitchell, Lyme, Tigris, Plutarch Heavensbee en Beetee kwamen aan bod.
“Maar misschien wel één van onze belangrijkste gasten vanavond, is Coriolanus Snow.” Mensen snakten naar adem, al had Katniss al eerder naar hem verwezen. “Iedereen dacht dat hij dood was, een beroerte. Ze hadden het te druk met mij. Zijn zoon heeft hem gevonden.” De oude Snow kwam naar voren, zich vastklampend aan Adriënnes rolstoel.
“De aanklacht tegen mij was duidelijk”, zei hij. Hij keek naar zijn zoon. “Ik was niet wreed genoeg.” De jonge Snow deinsde geschrokken achteruit. “Niet gedacht mij ooit nog onder ogen te moeten komen, is het wel? Ik heb altijd geweten dat je mij niet wreed genoeg vond. Waarom slachtte ik niet nog wat meer kinderen af? Waarom was er een leeftijdsgrens in de Spelen en gooide ik er geen kinderen van vier jaar tussen? Waarom rekende ik niet meteen af met iedereen die het oneens was met mijn beleid? Waarom gooide ik niet eerder een paar bommen om District twaalf gelijk te maken met de grond, dan waren we in één keer van die lastige Spotgaai verlost.” Hij keek naar Katniss.
“Waarom helpt u haar? Ze gaat u toch vermoorden!” De jonge Snow greep zijn kans.