Hoofdstuk 11: Nieuwe ochtend

15/05/2013. Forks.
Het is ochtend en het regent zoals gewoonlijk in Forks. Ik ga naar beneden om Alice, Jasper, Emmett, Rosalie en Edward veel plezier te wensen op school en Carlisle, die ik trouwens gewoon pap noem, succes te wensen op zijn werk.
Beneden aangekomen krijg ik eerst een kus op mijn wang van Esmé.
‘Goedemorgen, lieverd.’ Zegt ze met haar lieve stem.
‘Goedemorgen, mam.’ Zeg ik terug en loop verder naar beneden, naar de garage. De motoren staan al te brullen en Alice pakt net haar tas om in de auto naast Jasper te gaan zitten, in Edwards auto.
‘Alice, wacht.’ Binnen een seconde sta ik naast Alice en geef haar een kusje op haar wang. ‘Veel plezier.’ Zeg ik met een grote grijns die met een glimlach word beantwoord.
Opeens word ik van achteren opgetild en op de auto neergezet. Ik lach.
‘Emmett!’ Ik probeer mij stem beschuldigend te laten klinken, maar ik vond al de aandacht veel te fijn om dat echt zo te laten klinken.
‘Heey kleine.’ Emmetts vrolijke gezicht kwam in beeld en naast hem verscheen Rosalie. ‘En wat ga jij doen vandaag?’
Ik zette een heel onschuldig gezichtje op. ‘Weet ik nog niet.’ Maar de glittering in mijn ogen waren waarschijnlijk van kilometers afstand te zien.
‘Als je het maar laat om ons te bespioneren op school.’ Edwards stem kwam uit de auto aan de bestuurders kant.
‘Ja straks worden wij geschorst van school vanwege het meesmokkelen van kleine zusjes.’ Jaspers stapte uit en ging naast Alice staan.
Ik had mijn broers en zussen al een paar keer naar school gevolgd, om dan te lachen over hun opmerkingen, alsof het de eerste keer was dat ze die dingen hoorden. Ik was al een keer betrapt door Edward, doordat hij mij op het dak van de school zag en naar mij keek. De docent die daar op dat moment bij stond volgde Edwards blik en zag mij ook zitten. Doordat Carlisle niet onopvallend is en in dit dorpje iedereen iedereen kent, was het al vrij duidelijk dat ik de jongste Cullen was. Edward kreeg een waarschuwing en strafregels schrijven, omdat de docent dacht dat hij mij geholpen had. Dat was een leuke dag.
‘En bovendien denk ik niet dat Esmé dit keer het door de vingers zal zien.’ Deed Alice er een schepje bovenop.
Ik glimlachte onschuldig en keek Alice liefjes aan. Net toe ik wat wilde gaan zeggen, kwam Carlisle binnen. Hij had natuurlijk alles gehoord, net als Esmé, maar liet daar niets van merken.
‘Zeg moeten jullie niet naar school?’ Zij terwijl hij tegen de deurpost van de garagedeur leunde.
Snel tilde Emmett mij van de auto en gaf me een aai over mijn haar, omdat hij wist dat ik dat niet leuk vond en stapte met een grijns achterin de auto.
Ik gaf Rosalie een knuffel en een kus op haar wang en zij stapte voorin naast Edward in de auto. Jasper knuffelde me even plat en ging toen ook in de auto zitten. Alice kreeg nog een kus en nadat zij ook in de auto was gestapt, trapte Edward het gaspedaal in om net onder de garagedeur door te rijden.
Ik draaide me om naar Carlisle die zijn auto klaarmaakte om naar het ziekenhuis te gaan. Ik was al vaker mee geweest naar het ziekenhuis en had daar soms ook wel geholpen. Ik kon vooral goed zieke kinderen vermaken.
Carlisle gaf me een knuffel en Esmé, die naast me was komen staan, een kus. Voordat Carlisle in de auto stapt zei hij nog:
‘Als ik hoor dat je weer eens in de problemen bent gekomen, neem ik je de eerst volgende maand altijd mee naar het ziekenhuis om op je te kunnen letten.’
Ik zette een onschuldig lachje op en antwoorde heel braaf.
‘Ja, papa.’
Carlisle schudde lachend zijn hoofd en streek door mijn haar. Wel in de goede richting, zodat het niet in de knoop kwam te zitten, waar Emmett altijd voor zorgde.
Samen met Esmé keek ik zwaaiend de auto na en ging terug naar de woonkamer. Daar aangekomen, wist ik eerst niet wat ik ging doen. Ik plofte op de bank neer en keek de kamer rond. Mijn oog viel op een doos die boven op de boekenkast stond, met het opschrift “Renate” in de sierlijke letters die alleen Esmé zou kunnen hebben geschreven.
Binnen een seconde stond ik voor de kast en met een kleine sprong had ik de doos in mijn handen. Ik keek in de doos en zag 3 foto albums, kleding, lege voeding potjes en boekjes liggen.
Ik ging op de bank zitten en pakte het eerste fotoalbum uit de doos en zette de doos naast me op de bank neer.
Het is misschien een beetje raar voor vampiers om een fotoalbum bij te houden, omdat ze toch alles onthouden, maar dit was niet alleen om later weer terug te kijken. Carlisle vond mijn half vampier half weerwolf zijn, erg interessant en daarom heeft hij door de jaren heen allemaal foto’s gemaakt. Niet als een soort onderzoek, tenminste niet alles, maar ook gewoon voor “de lol” om het zo maar te zeggen. Hij meet me ook elke maand weer op, om te zien hoe veel ik weer gegroeid was en dan de concluderen na hoeveel jaar ik zou stoppen met groeien, of dat ik uiteindelijk oud zou worden net zoals een gewoon mens.
Ik sloeg het fotoalbum open en las de eerste bladzijde met de woorden:
“Mijn volledige naam:”
Daaronder in het sierlijke handschrift van Esmé:
“Renate Carmé Emmelie Jallice Eda Cullen.”
Omdat ik alleen mijn voornaam wist als klein kind, hadden Carlisle en Esmé mij verder vernoemd.
Carmé stond voor Carlisle en Esmé.
Emmelie stond voor Emmett en Rosalie.
Jallice stond voor Jasper en Alice.
En Eda stond voor Edward.
Ik was altijd erg trots geweest op de namen die ik had gekregen en mijn familie kon dat aan mij zien. Ik behandelde de naam Cullen ook altijd met respect en vond het een eer om deel te mogen nemen aan deze familie.
Ik bladerde verder door het album en zag foto’s van mijzelf door de jaren heen spelend met Jasper en Edward. Stoeiend met Emmett. En met een nors gezicht voor de spiegel van Alice’ badkamer zittend terwijl Alice en Rosalie bezig waren met mijn kleding en haar.
Esmé was bij me komen zitten en vertelde dan af en toe wat bij de foto. Natuurlijk kende ik het verhaal al, maar ik vond het heerlijk om het nog een keer te horen.
In het laatste album, helemaal achterin, stond mijn lievelingsfoto. Het was een familie foto, waar we allemaal op stonden. Deze foto had ik zelf ook op mijn kamer boven mijn bed hangen, omringt door losse foto’s van mijn broers, zussen en ouders.