Chapter Twelve

“Eindelijk! Latijn!”
“Waarom dat jij Latijn leuk vind, snap ik niet, hoor” zei Jack. Angelique stak haar tong naar hem uit.
“Latijn doe ik het liefst”
“Het is zo moeilijk” zei Lucas.
“Wie er hier nu knorrig?” Angelique stond voor hem, met haar handen in haar zij. Lucas stak zijn tong naar haar uit. De deur van de klas was net als alle andere klassen. Een stevige deur. Op de deur stond ‘Latinum’ in mooie sierletters.
“Latijn” zei Angelique, vrij snel. Ze klopte aan.
“Binnen!” De leerlingen gingen naar binnen en waren verbaasd, behalve Angelique, die het wel verwachte dat meneer Padalecki Latijn zou geven.
“Welkom, Guardians of Time. Ga zitten” Iedereen ging zitten.
“Goed. Ik geef Latijn. Wat...logisch is, gezien mijn rol als Sam Winchester. Goed. Kent er iemand van jullie Latijn?” vroeg meneer Padalecki. Zonder enige aanleiding sprong Angelique recht.
“Regna terrae, cantate Deo, psallite Domino qui fertis super caelum caeli ad Orientem Ecce dabit voci Suae vocem virtutis, tribuite virtutem Deo” Het werd stil. Meneer Padalecki keek haar aan, beseffend wat ze zei en toch niet wetend hoe ze het perfect kan uitspreken.
“Goh, Angelique. Ben jij toevallig geen fan?” zei Yazmyne. Angelique keek haar aan.
“Nee. Hoe kom je daar toch bij?” zei ze sarcastisch en lachend. Daarna stond Yazmyne op.
“Terribilis Deus de sanctuario suo. Deus Israhel ipse truderit virtutem et fortitudinem plebi Suae. Benedictus Deus. Gloria Patri” zei Yazmyne. Daarna keek ze lachend naar Angelique.
“Bedankt, Angelique en Yazmyne” Beide lachten en gingen zitten.

Later...

“Wow, Yazmyne” Angelique zat langs haar, op het bankje onder boom.
“Jij bent niet de enige die naar Supernatural kijkt” Yazmyne lachte.
“Omg! En ik dacht dat ik de enige was!” Angelique omhelsde haar.
“Wij gaan de beste vriendinnen worden” Yazmyne lachte.
“Hey” De jongens kwamen bij hun zitten.
“Heb je die ene meid gezien?” vroeg Kevin.
“Welke?” vroeg Lucas. Jack en Kevin wezen naar een meisje bij de drank automaat.
“Oh. Ze is als een engel” zei Kevin.
“Zeg dat wel, broer” zei Jack.
“Waarom ga je niet naar haar toe?” vroeg Sam.
“Ben je gek?” zei Kevin. Yazmyne lachte.
“De 2 stoerste van de afdeling zijn bang om een meisje aan te spreken”
“We weten niet eens hoe ze heet” zei Jack.
“Haar naam is Britt Salvatore. Ze zit bij ons in de afdeling” zei Lucas.
“In dat geval... Kom broer” Jack ging op haar af. Kevin volgde hem.
“Zou het hen lukken?” vroeg Angelique.
“Geen idee” Ze keken allemaal naar Jack, Kevin en Britt. Ze vonden het spijtig dat ze niks konden horen. Jack en Kevin keerde terug, samen met Britt.
“Britt. Dit zijn Sam, Lucas, Angelique en Yazmyne. Dit is Britt Salvatore en ze is afkomstig van L.A.” zei Kevin. Iedereen lachte. Yazmyne schoof op.
“Kom zitten” Britt lachte en ging zitten.
“Zo. Jij zit bij ons” vroeg Lucas.
“Klopt” zei Britt.
“Geweldige spreuken”
“Dank je” zeiden Yazmyne en Angelique gelijk.
“Wat me eigenlijk ook opvalt, is dat jullie altijd samen zijn. Zijn jullie een clubje of zo?” vroeg Britt. De andere keken elkaar aan.
“Nee. Maar het is misschien niet zo’n slecht idee” zei Angelique.
“Dat is een geweldig idee” zei Yazmyne.
“Ok dan. We vormen een club. Britt. Wil jij er ook bij?” vroeg Angelique. Britt lachte en knikte.
“Goed dan. Nu nog een naam”
“Het moet iets de maken hebben met onze afdeling” zei Lucas.
“Wat dacht je van ‘Children of the Vortex’?” zei Yazmyne.
“Vortex?” Iedereen keek haar aan.
“Iets van Doctor Who” zei Yazmyne.
“Oh. Wel. Niet slecht” zei Sam.
“Ok. Wij zijn de Children of the Vortex” zei Angelique. Ze stond op. De andere klapte. Children of the Vortex is geboren!