7. Dochter van de zee

Ik herinner hem mijn naam roepen. Hij zag mij. Voor het eerst. Tevens voor het laatst. Maar ik zou hem altijd blijven zien, in gedachten. Dood zal ons vereenigen, of was dit alles wat er is? Is mijn enige leven ooit bijna voorbij?
Ik tel de bubbels die uit mij neus komen. Steeds minder worden het er. Langzaam kruipen zij omhoog naar een wereld die ik allang niet meer kan zien. Alsof de tijd stopt. ' Waarom?', echoot zijn stem. 'Uit liefde', zou ik zeggen, maar het water loopt naar binnen. Mijn ogen sluiten en wachten op de eeuwigheid om te beginnen.

Ooit brak Aphrodites schelp in tweeën. Diegene die de twee helften zou samen brengen, zou veranderen in een dochter van zowel zee als liefde. Eén van de twee helften bezit ik nu. De ander... Niemand weet wat er met de andere helft is gebeurd. Maar ik wel.
Ooit nam de zee een meisje tot zich. Een meisje dat handelde uit pure liefde. Dat werd haar dood. De zeegod keek over haar en gaf haar de andere helft. Dit meisje werd dochter van de zee en liefde. Zij was de eerste meermin.
Nu breng ik de twee helften samen. De ene helft is liefde. Mijn liefde voor Eric en het offer wat ik daarbij aan de zee heb gegeven. Mijn leven. Nu liefde en zee vereeningd zijn, zijn de twee helften dat ook. En zo doet de magie van mijn hanger zijn werk. Neptunes pakt mij vast. Hij schenkt mij kieuwen en een staart. Aphrodite schenkt mij haar eeuwige schoonheid en geeft mij de gave om oneindig lief te hebben. Alle bitterheid verdwijnt uit mijn hart. Alle pijn... alles wat ik voel is de liefde voor hem. Mijn Eric.

En soms zing ik hem toe. Midden in de nacht komt mijn stem zachtjes boven het ruizen van de zee uit. Maar of hij het hoort weet ik niet. Soms lijkt het zelfs alsof de wind mij overstemt. Dat geeft niet. Zolang hij maar gelukkig is. En dat zie ik, nu hij samen met haar over het strand struint. Hand in hand lopen zij de kustlijn af in het licht van de ondergaande zon. Opeens blijven ze staan, zodat hij speels een kusje van haar kan stelen. Dan rennen zij samen de zee in. Spelen zij de golven naar elkaar toe. Hij is mij jaren geleden vergeten. Niet dat het wat uitmaakt. Het is beter zo.
Te zien hoe hij naar haar lacht,
dat is genoeg voor mij.