Onaangekomen brieven aan een geliefde

Liefste,
Op dagen zoals deze meen ik jouw silhouet te herkennen in de lichtgrijze teinten van de wolken, die langzaam naar beneden vallen. Je liefde, je eindeloze liefde die maandenlang mijn ijskoude hart heeft verwarmd tot temperaturen die op de zon niet te vinden zijn, is bekoeld. Misschien overgevlogen, met de vogels mee op trektocht naar het zuiden, al zou dit betekenen dat jouw liefde zal wederkeren. De hoop heb ik helaas opgegeven, dat je helderbruine ogen ooit nog mijn lichaam zouden beminnen.
Vast, zit ik. In het drijfzand van mijn herinnering aan jouw hartstocht. Je laat me hier verdrinken in het verleden, verdrinken in het verlangen.
Het spijt mij voor alle fouten. Maar jij spijt me het meest.
Voor altijd de jouwe.