1. Not Like Other Girls | Please be normal

‘Naomi, we hebben 5de!, roept Stefanie naar me aan het einde van de gang. Dat er nog een hele gang vol met kinderen tussen ons in staan die ons aankijken boeit haar niet. Ze komt naar me toe rennen terwijl ze eerste klassers ruw aan de kant duwt. Als ze bij mij is aangekomen rent ze mij ook bijna omver. Net op het laatste moment remt ze af en geeft me een knuffel. ‘Stef, waar was dat nou goed voor?’ vraag ik op een beschuldigende, plagende manier. ‘Wat doe ik nu weer, jij doet ook niet veel anders hoor’. ‘Dat weet ik maar waarom duw je ze aan de kant, je had ze net zo goed om kunnen duwen’, zeg ik lachend. ‘Maar dan ze zich pijn!’ Stefanie kijkt me net verdrietig aan. ‘Ooh nee hoor, heb je gezien hoe klein ze zijn, ze komen een halve millimeter van de grond af en als ze dan vallen zou het niet echt uitmaken voor ons.’ Stefanie slaakt een zucht en zegt ‘Wat moet ik toch met jou, je hebt altijd weer een antwoord klaar’. ‘Ik vraag me ook nog steeds wat ik met jou moet aangezien je altijd wat op me aan te merken hebt, Stef’. Ze kijkt me quazi beledigt aan en trekt me mee naar de derde verdieping. Naomi springt op haar rug en zo gaan ze het klaslokaal in. Meneer Citroentje kijkt eerst een beetje verbaast maar als hij ziet wie het zijn slaakt hij een zucht. ‘Naomi, kun jij nooit eens normaal een klas binnenkomen of uberhäubt maar eens een keer normaal doen?’ Naomi springt van Stefanie’s rug en loopt naar voren voor de klas. Zonder iets te zeggen schrijft ze op het schoolbord: “Als U een normaal beroep heeft gekozen dan doe ik ook normaal.” Ze legt het krijtje neer en gaat naar haar plaats waar op haar bankje gaat zitten. Meneer Citroen kijk afkeurend en veegt het weg. Hij laat het voor wat het is en wacht tot de bel gaat.