10

'Niet doen'. zei Katerina's vader in een lage, intimiderende manier. Damon keek haar nog een keer aan en draaide zich om, om het paard te bestijgen. Hij wist dat als hij bleef het alleen maar erger zoude worden voor Katerina en hun kind.

Ze keek op en zag Damon wegrijden met rode ogen van het huilen.

'Ben je dom meis? Wil je ons nog meer schande toe brengen?' Brulde hij tegen Katerina, ze weigerde naar hem te kijken en bleef met haar ogen strak naar de grond kijken.

Hij sloeg haar weer, dwingent om naar hem te kijken. Ze kromp ineen van de pijn. 'Je bent geen dochter meer van mij, je bent niets meer dan een hoer en je kind... Dat is niets meer dan een bastaard. Ik zal je op straat gooien samen ermee'. Toen hij zijn laatste woord uitsprak liep hij naar huis.

Katerina bleef op de grond, Ze worstelde door haar tranen heen om alles wat er gebeurd was te begrijpen. In 1 keer begon te ook te gieten met regen, maar ze nam geen poging om te bewegen.

Na een paar minuten kwam Katerina's zus Violeya om haar naar binnen te krijgen.

'Katerina kom, je zult ziek worden als je hier buiten blijft!' Smeekte haar oudere zus. Na vele pogingen van haar omhoog te trekken, lukte het haar niet.

Alleen haar moeder kon haar troosten. Der moeder stapte de regen in ookal was het zo slecht weer. Ze knielde naast haar dochter en sloeg haar armen om haar heen, ze liet Katerina snikken in haar armen en beschermde haar tegen de regen. Het was net alsog ze weer een klein kind was die ze in haar armen moest wiegen.

'kom mijn kind'. Zei ze terwijl ze Katerina hielp om omhoog te komen.