Together

Ik knijp mijn ogen dicht waarna duizenden gedachten door mijn hoofd gaan. Alle goede herinneringen komen weer naar boven van mijn jeugd tot nu. Ik voel iets achter me op mijn schouder. Gelijk denk ik dat de bom ontploft. Maar naar een paar tellen is er nog niets gebeurt. Voorzichtig open ik mijn ogen en werp ik een blik op de timer die op 1 seconden is blijven staan. Ik kijk achter me waar Daan me glimlachend aankijkt. Ik was net op tijd. Meteen vliegen de tranen over mijn wangen de gebeurtenissen van de afgelopen dagen worden me een beetje te veel. Daan komt naar me toe lopen en neemt me in een knuffel. Langzaam streelt hij mijn haren en veegt hij de tranen van mijn wangen af. Kom ik haal je hier uit. Daan loopt naar de deur die nog steeds op slot zit. Langzaam begint hij er tegen aan te beuken. Glimlachend kijk ik naar Daan waarom kiest hij de moeilijkste manier als het ook gewoon makkelijk kan. Ik pak zijn mobiel van het aanrecht en zie dat hij nog steeds met Spike zit te bellen. He zeg ik door de telefoon. Naar lang wachten komt er eindelijk een he terug van Rein. Rein, Daan heeft de bom onschadelijk gemaakt alleen zitten wij hier nog steeds vast in de caravan kun jij misschien hem open maken ofzo. Ik zal kijken wat ik kan doen maar we halen jullie er uit. Oke tot zo. Nadat ik de telefoon opgehangen heb hoor ik Rein buiten schreeuwen dat Daan de bom onschadelijk heeft gemaakt. Gelijk komt er een luid applaus en gejuich. Grinnikend loop ik naar Daan zozo Daan je bent wel erg geliefd. Bij wie? Bij iedereen hier maar toch het meest bij mij. Langzaam buigt Daan naar voren om mij een kus te geven. Wanneer Daan zijn lippen de mijne raken voel ik me opeens erg gelukkig. Ik weet zeker dat ik me geen beter vriendje kan wensen dan Daan. Nooit heb ik zoveel van iemand gehouden dan van hem.