Losing trust - 055

Ik stond op en liep naar een doos. Ik streek er even met mijn handen over en maakte toen de doos open. Ik zag mijn verf spullen liggen en daar helemaal onderin lag mijn schetsboek. Ik haalde hem eruit samen met mijn potloden en liep naar de bank. Ik begon een paar lijntjes te zetten zonder ook maar enig idee wat ik eigenlijk ging tekenen. Van het ene op het andere moment werd ik ineens wakker gemaakt door twee zachte lippen op de mijne. Ik deed langzaam mijn ogen open en keek gelijk in twee glinsterende groene ogen. “Ben ik ‘alweer’ in slaapgevallen zoals altijd?” vroeg ik met een klein glimlachje op mijn gezicht. Harry knikte en hielp me daarna van de bank af. Hij zei niks en nam me mee naar boven. “Wat gaan we doen?” ik keek heb verbaasd aan maar het enige wat hij deed was zijn vinger voor zijn lippen om me erop te wijzen dat ik stil moest zijn. Ik fronste mijn wenkbrauwen en liep door de gang. Plots sloten twee hand zich voor mijn ogen en zag ik niks meer. Ik werd langzaam begeleid door Harry, tot we plots stil stonden. Ik voelde een koude windvlaag langs mijn armen en ik rilde even. Zijn handen gingen langzaam voor mijn gezicht weg. Mijn mond viel open en ik stond verbaasd naar het balkon te kijken. Op het balkon stond een tafeltje voor twee en overal waren kaarsjes. Er stond midden op de tafel een roos en er stond een fles Champagne in het ijs. Er lagen twee borden met een schotel erover heen zodat ik niet kon zien wat er op lag. Ik draaide me om en keek Harry aan. Hij hand een kleine grijns op zijn gezicht en verluisterde “Verassing” en drukte daarna een kusje in mijn nek. Ik lachte. Ik sloeg mijn armen om hem heen en knuffelde hem stevig. “Dankje” verluisterde ik terug. Harry liet me los en pakte mijn hand. Hij begeleidde me naar de tafel en ik ging op de stoel zitten terwijl hij de stoel aanschoof, waarna hij zelf ook ging zitten. Ik ging met mijn hand naar de schotel en wou hem eraf halen. “Wacht!” ik schrok even en liet gelijk de schotel los waarna ik moest lachen door Harry’ angstige gezicht. Zijn gezicht ontspande weer en hij maakte de fles Champagne open. D kurk vloog de slaapkamer in en Harry schonk het in beide glazen. “Nu mag je de schotel eraf halen” zei hij met een knipoog en ik haalde hem eraf. Op het bord lag heerlijke spaghetti bolognese. Ik snoof de geur even op en het rook heerlijk! “Bon appetit” ik lachte en begon gelijk te smullen van Harry’ heerlijke kook kunsten. “Je kan echt heerlijk koken. Van mij mag je elke avond koken meneer Styles.” “Dat vind ik een prima idee. Maar ik wil jou kookkunsten ook wel eens proeven.” “Hahaha geloof me dat wil je niet! Ik kan echt gewoon niet koken, nooit gekund en dat ga ik ook nooit kunnen” zei ik en nam een nipje van mijn Champagne. “Hahaha ik kan altijd een poging proberen je het te leren” en hij gaf me een knipoog. Ik lachte en schudde even met mijn hoofd. Ik keek even over het balkon en het uizicht was prachtig. Vanaf hier had je zo uitzicht op de Big Ben. Het was super romantisch en hartstikke lief wat Harry had gedaan. Er stond ook nog eens mooie muziek op en het was gewoon een perfecte avond. Niks kon deze avond meer kanpot maken. En niks kon mijn geluk meer kapot maken.