007

Ik strikte mijn veters van mijn nike’s vast en trok mijn staart nog even strak op mijn hoofd. Vandaag zou een rustig dagje worden en daarom kon je de dag daarom ook niet beter beginnen om even een paar uurtjes in de fitnesszaal te staan en omdat het hier in New York bloedheet was kon ik vanmiddag een paar uurtjes op het strand doorbrengen en alvast wat ideeën opdoen voor mijn boek over de jongens. Ik liep zacht mijn slaapkamer uit en keek even om mij heen en zag alle deuren nog dicht zaten, die zullen allemaal nog in een diepe slaap zijn. Niet dat, dat helemaal gek is om half acht in de morgen..

‘Goedemorgen!’ zei ik vrolijk tegen de man achter de receptie die mij terug begroette en een vriendelijk knikje gaf. Ik wandelde door de lange gang en kwam uiteindelijk uit bij het zaaltje waar genoeg fitnessapparaten stonden voor een hele nieuwe sportschool. Met mijn flesje sportdrank liep ik meteen naar de hardloopband om daar eerst even tien minuten mijn spieren goed los te kunnen maken. Ik stopte ondertussen mijn oortjes in mijn oren en zonderde mij af van de rest van de wereld.

Na een uur lang keihard te hebben getraind en weer genoeg calorieën te hebben verbruikt fietste ik nu uit op de fiets toen er een jongen in mijn gezichtsveld verscheen. Ik zag zijn mond bewegen, waarna ik mijn ene oortje uit mijn oor gooide en vrolijk opkeek naar Liam. ‘Goedemorgen’ mompelde hij zo te zien nog een keer. ‘Morgen’ zei ik brak terug en gooide mijn tweede oortje nu ook uit. Liam kwam ondertussen naast mij zitten op de fiets, terwijl ik nog een slokje nam uit mijn flesje. ‘Wat zijn jullie plannen voor vandaag?’ vroeg ik om de stilte te verbreken. ‘We hebben een paar interviews staan, die gelukkig gewoon hier in het hotel zijn en daarna hebben we geen verplichtingen’ sprak hij toch wel opgelucht en ik knikte. ‘Voor de tv of iets anders?’ hij haalde zijn schouders op. ‘Dat is altijd een verassing als we daaraan komen’ zei Liam met een kleine glimlach rond zijn lippen. ‘En jij? Ga je mee met Rosie naar onze interviews?’ net toen ik antwoord had willen geven begon er geluid uit mijn iPhone te komen als teken dat ik een beller had. ‘Sorry. Ik moet deze even nemen’ ik sprong van de fiets af en liep een stukje van Liam vandaan om de telefoon op te nemen waar ik mama groot op het scherm zag staan. ‘Met Olivia’ nam ik toch vriendelijk de telefoon op en hoorde meteen wat gebrabbel. ‘Zeg maar wat lieverd. Olivia heeft opgenomen’ hoorde ik mijn moeder ver weg zeggen en luisterde aandachtig. ‘Milou?’ vroeg ik vragend en slikte de brok weg uit mijn keel. ‘Hoi’ hoorde ik haar zacht zeggen en wierp mijn hoofd een stukje naar achteren. ‘Wat is er meisje? Moet jij niet allang in je bedje liggen?’ vroeg ik mijn kleine zusje vragend. ‘Ik kan niet slapen, want jij leest mij altijd een verhaaltje voor’ van binnen brak mijn hart in kleine stukjes, maar moest mij groot houden tegenover mijn zusje. ‘Dat weet ik, maar ik ben nu pas net wakker. Ik heb net gesport’ probeerde ik het meisje op te vrolijken. ‘Maar ik kan anders niet slapen’ kleine snikjes kwamen nu aan de andere kant van de lijn door de telefoon en ik sloot mijn ogen, waarna ik wat gesuis hoorde. ‘Lieverd met mij. Ze wilt echt niet slapen. Improviseer anders wat’ zei mijn moeder half smekend en ik knikte, maar kwam er al snel achter dat ze dat niet door zou hebben. Ik keek met een schuin oog de sportzaal binnen waar Liam nog rustig op de fiets zat. Ik liet mij naar beneden zakken tegen de muur aan. ‘Oké, geef mij haar maar’ een paar seconden later stond ik geloof ik op luidspreker in haar slaapkamer. ‘Lig je al in bed?’ vroeg ik en hoorde een geluidje als teken dat ze erin lag. ‘Oké, daar komt het’

‘Ga je nu dan slapen?’ vroeg ik een klein halfuurtje later. ‘Welterusten Milou’ mompelde ik zacht, terwijl de tranen nu al geruisloos over mijn wangen stroomde telkens wanneer ik haar hoorde lachen. ‘Welterusten zus’ hoorde ik haar zacht zeggen en verbak meteen de verbinding. Ik liet mijn iPhone op de grond vallen en bracht mijn handen naar mijn gezicht om de snikken tegen te houden. Had ik wel de juiste keuze gemaakt om hier naar toe te gaan. Dat ik nog een jaar lang mijn zusje pijn moest zien lijden, omdat ik niet thuis was. Meteen probeerde ik mijzelf te vermannen, veegde de tranen van mijn wangen, maar het was al te laat. Ik zag een schaduw over mij heenkomen en keek op waar ik Liam bezorgd zag kijken. ‘Olivia?’ vroeg Liam vragend en ik schudde mijn hoofd. ‘Let niet op mij. Het is niks, maak je niet druk’ fluisterde ik door mijn tranen heen, maar ik zag Liam in mijn ooghoek al naast mij komen zitten. De tranen hielde maar niet op, maar nog altijd wende ik mijn hoofd af van Liam. ‘Ik had net mijn zusje aan de lijn. Dat meisje wilde niet slapen omdat haar zus haar elke avond een verhaaltje voorleest. Ze lijdt pijn, door mij’ ik beet op mijn onderlip, maar de tranen stroomde nog net zo hard. ‘Kom hier’ mompelde Liam zacht en voor ik het wist huilde ik verder uit tegen de borst van de jongen die ik net amper twee dagen kende en toch voelde hij al zo vertrouwd..