6

Katerina's ogen waren gericht en wachte op het paard dat op het landgoed zoude komen waar haar kamer precies tegenover zat. Ze wist dat het niet lang meer zoude duren nu.

Damon liep de stallen uit met zijn aantal bezittingen die over zijn schouders hingen. Eindelijk begon Katerina het te begrijpen, dit was misschien de laatste keer dat ze hem ooit weer zoude zien, haar stalknecht liefde.

Een golf van paniek steeg door Katerina en ze liet haar kopje met drinken vallen. De metalen kopje raakte de vloer met een gekletter en het morste rode wijn overal, de rode kleuren bedekte de grijze stenen vloer.

Elke emotie die Katerina uit had gezet van haar gevoel de laatste paar maanden steeg naar de oppervlakte en hoe ze reageerde was uit haar handen. Ze handelde puur op impuls.

'DAMON' schreeuwde ze met alle macht die ze in zich had. Dit was een hele andere Katerina, ze zou nooit de aandacht vestigen op dergelijke ongepast gedrag.

Hij draaide zich meteen naar haar raam met een verbaasde blik op zijn gezicht. Zodra Katerina zeker wist dat ze Damon's aandacht had, stapte ze naar de deur.

Net als Katerina de deur bereiken voor de deurklink, schrok ze van een stem. 'Wat is al dat lawaai hier?' Katerina's moeder zei dat toen ze de deur opende.

Katerina's moeder zag er als een nette dame uit. Ze had mooie maar oude rimpels . Ze was een vrij kleine vrouw in tegenstelling tot haar twee dochters die beiden merkbaar groter waren.

Katerina's urgentie weggaf haar bedoelingen aan haar moeder die haar maar al te goed kenden 'Katerina niet doen!' smeekte ze met een vaste stem.