Foto bij 1.1 The Start

Het eerste cijfer staat voor het leerjaar en het tweede cijfer staat voor hoofdstuk

Gelijk toen ik mijn ogen open deed, werd ik weer in de tovenaarswereld gezogen. Hoelanger je onder de Muggles bent, hoe meer je een van hem wordt. Gelukkig had ik niet zo'n grote hekel aan Muggles als andere en kon me daarom ook prima gedragen in die wereld, maar het is toch anders. Hoogst waarschijnlijk was het een monteur opgevallen dat ik met open mond naar de locomotief aan het staren was, want hij begon plotseling tegen me te praten.
'Hij is door Muggles gebouwd, maar natuurlijk hebben wij er met wat magie nog even aan gesleuteld. Goed locomotiefje hoor, goeie veiligheids klep, lekker lopend voedingspomp.' Snel knikte ik ja en liep verder. Ik heb geen verstand van treinen. Het ding zelf vind ik prachtig, meer hoef ik niet te weten. Ik stapte in de trein en nog geen seconde daarna blies de stoomfluit. Vluchtig liep ik verder om nog een redelijke plek te kunnen bemachtigen. Eerst kwam ik door de Gryffindor wagon. Geen een kwam er een gedachte bij me op om daar te gaan zitten. Nooit... Gelijk na de wagon van Gryffindor kwam ik terecht in de Slytherin wagon. Het was er erg druk dus ik besloot maar gewoon ergens te gaan zitten. Ik zag dat in de 4e Coupe waar ik langs liep nog een plek vrij was. Hij was wel gevult met jongens, maar dat zou vast niet zo'n probleem vormen. 'Hi, is het goed als ik bij jullie kom ziten?' Er werd niet lang nagedacht. 'Natuurlijk, Kwast schuif eens op.' Het geluid kwam uit de hoek waar een blonde jongen zat. Kwast was waarschijnlijk de dikke jongen die naast hem zat, was hij was degene die op de andere bank ging zitten. 'Hi, ik ben Julliette.' Zei ik terwijl ik mijn hand uistak naar de blonde jongen. 'Ik ben Draco. Draco Malfoy.' Zei de jongen terug. Een lieve glimlach vulde zijn gezicht en heel even voelde ik iets warms van binnen. 'Ken ik jouw niet ergens van?' Vroeg ik aan Draco. 'Ja, ik denk het wel. Ik ben de zoon van Lucius Malfoy.' Het warme gevoel dat ik had werd gelijk vervangen door een kille koude stroomschok. Ik herinnerde me weer waarom hij me bekend voorkwam. Zijn vader was ooit een Death Eater. Vader liet me welleens foto's zien als ik bij hem op bezoek kwam (of andersom). Ik woonde al sinds ik me kon herinneren alleen. Natuurlijk niet helemaal alleen. Wel met 2 huiselfen die me overal bij hielpen. Later werd het er 1. Ik kon alles zelf. De huiself die over bleef, Poster, zorgde voor het eten en maakte schoon. Dat waren taken die een kind niet hoeft te doen vond vader altijd. Ik woonde zelf omdat niet mocht weten dat ik zijn kind was. Dat was te gevaarlijk zei hij. Voldemort mocht er namelijk nooit achterkomen, en daarom ook niemand anders. Ondanks dat Voldemort dood was mocht nogsteeds niemand het weten. Vader geloofde namelijk dat hij zou terugkeren. Waarom Voldemort het niet mocht weten wist ik niet. Nadat ik rustig was gaan zitten ging ik een beetje rondkijken om te zien wie er zich nog meer in de coupe bevonden. Er zat ook een getinte jongen tegenover Draco. 'Hoe heet jij?' Vroeg ik aan hem terwijl ik hem aankijk. Schijnbaar voelde hij dat ik het tegen hem had want ik draaide zijn hoofd richting mij en gaf antwoord. 'Blaise Zabini.' Zei hij kortaf en kijk weer verder uit het raam. 'Okay.' Zei ik terug en ging ook weer verder met rondkijken. Ik begon de luisteren naar het gespek dat Draco en Kwast voerde. Het ging over bezems en zwerkbal. 'Speel je zwerkbal?' Vroeg ik aan Draco. Hij lijk mij de enige in de coupe waarmee ik een fatsoenlijk gesprek kon voeren. 'Ja, samen met mijn oom. Mijn vader heeft niet zo vaak tijd. Nou ja, het is niet echt mijn oom. Het is een vriend van mijn tante, maar die zit in Azkaban.'
'Azakaban? Waarom dan?'
'Oh, gewoon onschuldig, maar ik praat er liever niet over.' Ik vroeg me ernstig af of hij de waarheid sprak. Ik verwacht niet dat Het Ministerie iemand onschuldig in Azkaban opsluit. Toch ging ik er niet verder open door, ik wilde geen slapende honden wakker maken. 'En jij? Speel jij zwerkbal?' Vroeg Draco terug.
'Ja, met m'n beste vrienden. Romeo, Harrison en Triaran. Ze zitten hier op school. Romeo in de 3e, Harrison in de 5e en Triaran in z'n laatste jaar. Ik denk wel dat je Harrison kent. Dat is de zoon van Yaxley.'
'Is dat die gespierde kerel met dat bruine haar?'
'Ja, hij ja.' Zei ik lachend terug. Nadat ik dat had gezegt viel het stil en bleef het ook zo totdat Blaise opmerkte dat we ons moesten omkleden. Nog geen kwartier later kwam de trein schokkend tot stil stand en kwam iedereen in de trein in beweging. Alles ging nu echt beginnen.


No more for the past
To return will I pray
Gonna live for tomorrow
Starting today
Starting today - Elvis Presley

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen