Kurt 13

'Blaine?' Ik kijk hem aan. 'Ja, wat is er friend?' 'Heb ik de call-backs gemist?' 'Nee, die zijn vandaag. Hoezo?' 'Niks, Ik moest aan onze auditie denken.' 'Waarom?' Ik kijk hem aan. 'Alles leek toen zo perfect, en toen het feest dat leek ook perfect tot.....' Verder kom ik niet, de tranen lopen over mijn wangen. 'Kurt, het is nog steeds perfect. Jij bent de gene die me het licht heeft laten zien.' 'Nee Blaine, hoe moet ik me ooit nog onschuldig voelen, als door mij jouw beste vriend in de bak zit.' zeg ik en wend me schuldig af van zijn blik. Hij legt zijn armen op mijn schouders, 'Kurt, ik heb geen spijt van wat ik heb gedaan, want ik heb jou terug. Ja, het was moeilijk, maar het was erger om jou niet om me heen te hebben.' Ik zucht, 'Dank je, maar waarom ben ik de gene die je om je heen wilt hebben en niet Jeff of Wess.' 'Omdat ik je echt heel..' op dat moment gaat zijn telefoon, 'Met Blaine Anderson. Ja OMG ontzettend bedankt.' hij hangt op en draait zich om en zegt 'Ik had net de regisseur aan de lijn van het stuk en ik heb een van de twee hoofdrollen.' Mijn mond valt open en omhels hem. 'AUW, Blaine.' zeg ik lachend. Mijn telefoon gaat af, ik luister naar de ringtone, 'Kurt, deze is voor jou. You'd think that people. Would have had enough. Of silly love songs, I look around me and I see it isn't so. Some people wanna fill the world. With silly love songs. And what's wrong with that? I'd like to know 'cause here I go again. I love you, I love you.'
'Dank je' 'Neem nou maar op.' 'Met Hummel, Ja dat ben ik. Ehm bedankt.' Ik hang op. 'Raad eens wie de andere hoofdrol heeft?' 'Kurt dat is geweldig, Okay dit moeten we vieren.' 'Nee, Ik moet nog naar Sam! remember.' 'Oh, dat is waar, maar ik ga niet mee.' 'Waarom niet? Sam is mijn beste vriend, dus ook de jouwe.' 'Ja, Sam mag me, maar de rest niet meer.' 'Waarom?' 'Ze zien mij aan voor wat er is gebeurd.' 'Kom mee dan laten we ze zien dat jij er niks aan kon doen.' 'Oh je bent zo cute toen je dat zei.' zegt hij. 'Nee, ik zei de waarheid dus niet cute,'
'Sam?' fluister ik als ik naast zijn bed sta, 'Ik ben er weer.' Even kijk ik naar Blaine, 'En dat heb ik te danken aan Blaine, maar wat ik nu nog mis thuis, Is de gezelligheid van mijn beste vriend. En dat ben jij. Zorg alstublieft dat je snel thuis komt, dat wilt iedereen die hier nu in de kamer staat.' Ik kijk de kamer rond, 'Ik heb jullie allemaal echt gemist, ik wil dat deze groep mensen, die hier staan nooit meer uit elkaar wordt gedreven.' 'Ah kom op groep 's knuffel.' 'Mag ik er dan ook bij klinkt er vanaf het bed. 'Natuurlijk, alles voor iedereen., Dit is Klaine en de pips.' zegt Mercedes. Ik kijk haar aan en begin te lachen. 'Ze heeft gelijk Kurt, denk aan het stuk. Het is precies hetzelfde, twee vrienden die alles voor elkaar opgeven. Waarna ze toch nog een familie over houden. 'Ik kijk de kamer rond naar de mensen waarmee ik mijn leven deelde. 'We hebben iets te vieren, hoor ik.' zegt Sam en kijkt mij veel betekend aan. 'Ja, maar eerst moet jij hier weg. Het stinkt hier.' zeg ik. 'Dat beloof ik.' Hij geeft een kneepje in mijn hand, ik krimp in een en trek mijn hand terug. 'Wat is er Kurt? Ik kneep toch niet hard.' zegt Sam geschrokken. 'Het is niks ernstig.' wuif ik weg.
Blaine neemt me even apart. 'Kurt, je moet het ze vertellen, ze moeten het weten. Dit kan je niet meer achter houden.' 'Ik kan het niet, Blaine.' 'Ik zal je helpen maar je met het wel vertellen.' Ik knik en draai me om naar mijn nieuwe familie, 'Oké, ik heb jullie iets te vertellen.' Ik kijk naar Blaine die achter me achter was komen staan. 'Zoals jullie ben hier gekomen, omdat ik werd uitgescholden en uitgelachen in mijn geboortedorp, waar mijn vader nog woont met Carole.' 'Ja, dat weten we Kurt, maar wat heeft dat hier mee te maken.' zegt Mercedes serieus en komt voor me staan. Ik zucht en trek mijn trui uit, 'Het bleef niet bij woorden of lachen.' Ik kijk de kamer rond. 'OMG, Kurt. Dit is niet normaal. Wanneer?' zegt Sam. 'De meeste zijn van voor dat ik jullie ontmoetten, maar er zijn er daarna zijn er nog een paar bij gekomen. De pijnlijkste komen nu van Sebastian.' zeg ik. Sam drukt op een knop naast zijn bed, 'Ik kan het niet geloven dat je hem niet langs een dokter heb gestuurd, Blaine.' 'Dat heb ik gedaan!' zegt Blaine verontwaardigd, 'Maar hij is weggelopen bij de dokter.' maakt hij zijn zin af. 'Dan zal ik hem nu maar vast binden.' 'Wat?!' roep ik uit. 'Je had gedrukt, Sam?' klinkt er in de deuropening. 'Ja, wil je deze jongeman even onderzoeken?' Sam wijst naar mij. 'Nee, Sam.' zeg ik smekend, maar ik zie dat hij het meent en wil weg rennen, maar Blaine pakt mijn armen, 'Het is voor je eigen best wil.' fluistert hij in mijn oor. Ik kijk hem aan in de mooiste ogen die me iedere keer betoveren. Ik zucht 'Oké, voor een keer laat ik me onderzoeken door een dokter, Er is niks mis met me.' zeg ik nog een keer. 'Doe het dokter.' zegt Samcedes.