Sebastian 12

Ik sla mijn handen voor m'n ogen als Jeff de vraag voor de zoveelste keer stelt, 'Waarom heb je Kurt Hummel gegijzeld en daar voor eerst Kurt Hummel en Blaine Anderson gestalkt?' Ik schud mijn hoofd, 'Ik was jaloers.' stamel ik. 'Hoezo? Blaine vertelde dat er niks was tussen hem en Kurt.' 'Nu nog niet nee, maar ik vind Blaine heel leuk.' beken ik. 'En jij vond het niet goed ,dat Blaine met Kurt om ging.' 'Klopt.' Ik voel de tranen over mijn wangen lopen. 'Wie heeft je geholpen?' 'Niemand, ik heb alleen gehandeld.' 'Ik weet voorlopig even genoeg, Ik breng je naar je cel. Je hebt wel een celgenoot.' Ik kijk hem aan en sta op en ga hem gewillig voor.
'Hier is het.' zegt Jeff en openend een deur rechts van me. Zuchtend loop ik naar binnen. de deur gaat dicht. 'Heey, ben jij de nieuwe?' klinkt er vanaf het bovenste bed, dus het onderste bed zal wel van mij zijn, 'Jammer genoeg wel ja' ik ga op mijn bed zitten en begin weer te janken. 'Heey man waarom jank je?' 'Het is wierd.' zeg ik. Er klinkt een pof, 'Oh ik ben Hunter. Wat heb jij gedaan, waardoor je hier zit.' Hij komt naast me zitten. 'Dat zei ik net al het is gek, ik ben Sebastian.' 'Ik ben hier omdat ik jaloers was en daardoor iemand ging stalken en ik heb zelfs iemand gegijzeld.' 'Dat is precies waarom ik hier zit.' zeg ik lachend. Hij wrijft me over mijn rug, 'Heey, nu weet ik waarom ze ons samen hebben gezet. Kom we gaan lol maken.' Ik kijk hem aan, 'Lol maken in de cel?' vraag ik verbaasd. 'Ja, kan je zingen?' 'Jah' 'Nou kom op dan. kan je teenage dream?' 'Jah, tuurlijk' 'Before you meet me,I was allright But things were kinda heavy.You brought me to life,Now every February, You'll be my valentine, valentine. Let's go all the way tonight, No regrets, just love. We can dance until we die. You and I. We'll be young forever. You make me, Feel like. I'm living a Teenage Dream. The way you turn me on.' Ik kijk hem aan, en voel meer als wat ik ooit voor Blaine heb gevoelt. 'Dat was geweldig.' 'Ja, zeg dat wel.' Ik kijk hem nog steeds starend aan en ga op mijn bed liggen. Denkend aan Blaine en of mijn gevoelens voor Blaine, zouden ze ooit echt zijn geweest.

'Smyth, mee komen.' klinkt er aan de andere kant van de deur. Even kijk ik even naar Hunter. 'Succes man.' zegt hij. Hij geeft me een schouderklopje. 'Dank je. Ik sta klaar!' De deur gaat open