18.

Rose:
Daar zat ik dan. helemaal alleen, in het Verboden Bos. Het was stil. Je kon niks van het weer merken. De balderen ruisden zachtjes. Het was er donker, mede dankzij dat het avond was. Maar het was er stil, rustig. precies wat ik nodig had.
Ik hoorde mijn naam. En nog eens. Iemand was naar me opzoek.
Snel stond ik op en verschool me achter een dikke, oude boom. Ik keek om de hoek en zag een gedaante in de verte.
'Rose? Rose!' hoorde ik de gedaante roepen. De gedaante kwam dichterbij en met een schok besefte ik dat het Draco was.
'Rose?' Hij leek het op te geven en liet zich met een zucht op de omgevallen boom vallen. Precies op de plek waar ik een paar seconden geleden nog gezeten had.
'Wat moet je van me, Malfidus?' Ik kwam achter de boom vandaan, maar liep niet naar hem toe.
'Rose!'
'Wat moet je?' vroeg ik.
'Ik kwam je zoeken. Het is gevaarlijk hier. Ik kan je toch niet zomaar alleen laten?'
'Ik kan best voor mezelf zorgen. Vertel me wat je echt komt doen.'
'Waarom deed je het? Waarom sloeg je me?' vroeg hij. Waarom was hij niet boos?
'Waarom zat je aan me?' wierp ik terug.
'Je hoorde me niet..' stamelde hij.
'En daarom denk jij dat je aan me mag zitten?'
'Nee, ik dacht alleen..-'
'je moet niet denken. Zoals je ziet, gaat het dan toch alleen maar fout. Ga.' zei ik boos.
Hij keek me verdrietig aan.
Zijn hoofd was gebogen en hij draaide zich om. Langzaam liep hij van me weg. Opeens draaide hij zich om.
'Jij was het die die tak van me afhaalde.'
Ik moest even nadenken waar hij het over had.
'Stel je niet aan. Ik moest naar de les, zoals ik je al zei.'
'Maar er was niemand anders in de buurt. Jij wist als enige dat ik onder die tak lag.'
'Ik wás het niet, Draco. Je bent aan het hallucineren.'
Even leek hij te twijfelen.
'Jij was het in die trein.' zei hij beslist.
'Doe normaal. Er is echt iets mis met jou, weet je dat? Je bent gewoon een stalker. Je bent irritant, je volgt me de hele tijd. Je bemoeit je met dingen die je niks aangaan!Het enige wat je doet, is mij lastig vallen. Denk je me te kunnen versieren? Dat zit je er goed naast. Ik moet je niet, Draco. Ik móet je niet! Ga weg, laat me met rust. Ik hoef je niet meer te zien.' besloot ik. Dat was het beste.
Er veranderde iets in zijn blik. Daarnet had hij nog zelfverzekerd gekeken, maar nu keek hij..verslagen.
'Oke, als dat is wat jij wilt. Best.' Hij draaide zich om en weg, weg van mij.
Met een schok besefte ik wat ik gezegd had.
'Draco..' Maar hij hoorde me al niet meer.