Chapter 3

Vandaag is mijn eerste dag op school. Eindelijk! Ze zijn al een week bezig! Pap en Violet kwamen er niet over uit wat voor school het zou worden. Bij mij was het geen probleem, want Violet boeit het niet, wat ik doe. Maar voor Bella... Ze wilde haar naar een meisjesschool sturen. En ik moest dan waarschijnlijk mee! Dus niet! Gelukkig heeft pap haar om kunnen praten, en zitten we nu op een of andere liberale school. Ik vind het allemaal prima. Het beste is, dat Bella niet bij mij in de klas zit. Helaas vinden pap en Violet dat verschrikkelijk, omdat ze willen dat we een band krijgen, of zoiets. Dus pap gaat binnenkort naar school bellen. Ik ga niet van klassen wisselen, hoor! Ik open mijn klerenkast, en kijk. Wat doe ik aan? Het wordt retewarm vandaag, dus sowieso shorts. Ik pak nog een simpel zwart topje, en dan ben ik klaar. Ik hoor onder me iemand kreunen. Dat moet Bella zijn. 'Haley! Doe eens rustig! Het is kwart na 7!' roept ze. Ik zucht, maar reageer er verder niet op. De bus komt om 8 uur. En haar kennende, heeft ze wel een uur nodig om alleen al uit bed te komen. Ik kleed me aan, en pak mijn tas. Ik ruim hem in, en loop naar beneden. Pap zit al aan de ontbijttafel. Hij kijkt op van zijn krant. 'En mop, heb je er zin in?' Ik knik, en pak een kommetje. Ik schud er wat cornflakes in, en giet er melk overheen. Ik ga aan de ontbijttafel zitten. 'Wat was dat net eigenlijk met Bella?' vraagt pap. 'Ik maakte zogenaamd veel lawaai. Ze was net wakker, of zoiets.' Ik hoor iets naar beneden komen. Zo te horen is het Violet. Ze komt de keuken inlopen. 'Goedemorgen, schatje,' zegt ze, en ze kust pap. Ik word, zoals gewoonlijk, weer genegeerd. Ze draait zich om, en kijkt me aan. Daar gaan we weer. Langzaam kijk ik op van mijn ontbijt. Dit is zo leuk! Ik houd mijn hoofd een beetje schuin. 'Is er iets?' vraag ik rustig. 'Zou je 's morgens niet zo veel lawaai willen maken? Bella heeft er last van. Ze heeft haar slaap hard nodig.' Ik zal nu maar niet zeggen, dat zij vaak tot 1 zit te bellen met die Fernando. 'Wat jij wilt,' antwoord ik, en eet verder. 'Zeg jongedame, dat zijn geen manieren,' zegt Violet boos. 'Nou nou, Violet. Zo erg is het niet,' zegt pap. Gelukkig neemt pap het wel nog eens voor me op. 'Bella is ook niet altijd even beleefd,' vervolgt hij. 'Ik heb daar anders nooit klachten over gekregen.' Pap zucht, en leest weer verder. Pap en ik houden alle twee niet van ruzie. Ik hoor weer iemand de trap afkomen. Dat moet Bella zijn. Ze komt de keuken binnengestormd. Ik houd me koest, en eet verder. 'En prinsesje,' begint Violet. 'Heb je zin in school?' Net de verkeerde vraag. 'Nee! Ik wil niet naar een school waar allemaal rednecks zitten! Ik ben een vrouw met klasse!' Boos gaat ze aan tafel zitten. Ze kijkt rond. 'Ik wil eieren als ontbijt, mam!' bijt ze Violet toe. 'Komt eraan, liefje.' Violet begint meteen te koken. Ik sta op. 'Waar ga jij heen?' vraagt Bella. 'Mijn spullen opruimen, en mijn tanden poetsen. Wat kan dat jou überhaupt schelen?' Ik zet mijn kom op het aanrecht, en loopt naar boven. 'Haley!' hoor ik pap roepen. Ik zucht, en draai me om. 'Wat is?' vraag ik hem. 'Heb je niet goed geslapen of zo?' vraagt hij. 'Ik hoef me toch niet bij dat kind te gaan verantwoorden? Ik ben het oudste! Zij zou zich bij mij moeten verantwoorden!' Ik storm naar boven. Wat denken ze allemaal wel niet? Ik ben haar stomme slaafje niet. Ik doe wat ik wil! Ik loop de badkamer binnen, en begin mijn tanden te poetsen. Even later ben ik klaar, en loop weer naar beneden. De bus zal zo komen. Ik pak mijn tas, en loop naar de voordeur. 'Ik ben weg!' roep ik. Ik hoor geen respons. Nou, dan niet. Dan stikken ze er maar in! Stomme rotfamilie! Mokkend loop ik naar de bushalte. Ik kijk op mijn horloge. Fijn, ik kan geen sigaret meer opsteken, want de bus komt zo. Ik kijk om, en zie hem al. De bus stopt, en ik stap in. Gelukkig heb ik mijn buspasje al, anders moest pap me brengen. Of nog erger, Violet. Ik loop naar achteren, en ga bij een raam zitten. Ik kijk naar buiten. Het is prachtig weer, en er is geen wolkje aan de lucht. Ik zie een paar mensen joggen, en een man die zijn hond uitlaat. De deuren gaan dicht, en de bus begint te rijden. 'Ben je nieuw?' vraagt de chauffeur opeens. Ik kijk op. 'Wat zei u?' vraag ik hem. 'Ben je nieuw? Ik rijd deze route al 25 jaar, maar jou heb ik nog niet eerder gezien.' Ik knik. 'Ja, ik ben nieuw in de buurt. En de staat.' De chauffeur knikt. 'Dat hoorde ik al aan je accent. Laat me raden...New York?' Ik knik. 'Ja, hoe raadt u het?' 'Ik heb een vriend in New York wonen, en die praat precies zo. En wat vind je van Texas? Niet heel bruisend, zeker?' Ik knik. 'Ja, ik vind er niet zoveel aan, om eerlijk te zijn.' 'Ach, misschien komt het nog wel.' Ik kijk weer uit het raam. We zijn weer op de prairie aanbeland. 'Hoe lang duurt het, eer we bij school zijn?' vraag ik hem. 'Ongeveer 20 minuten.' Mijn telefoon trilt. Ik heb een appje gekregen. Ik kijk, en zucht. Het is Violet. "Hoi Haley. Zit je al in de bus? Zou je de volgende keer alsjeblieft zo vriendelijk willen zijn, om op Bella te wachten?" Ik stop mijn telefoon weer weg. Ik ga daar niet eens op reageren. Het is toch nooit goed. Ik zet mijn oortjes op, zet mijn Ipod aan, en zak onderuit.