Exo 17.

“Didi!” Femke neemt hem aan zijn arm en hijgt uit. Ze heeft hem voor een hele kilometer achterna gehold, of zo.
“Ja?” vraagt hij afwezig.
“Heb je al contact opgenomen met Exo?”
Hij knikt. “Robin komt normaal vandaag aan.”
“Dat is .. goed!” glimlacht ze.
“Ja, best.” Didi forceert een glimlachje, maar het ziet er vast niet van harte uit.
“Is er wat?” vraagt Femke.
“Nee hoor.. Alles gaat goed.” Hij wil weer verder lopen, maar Femke houdt hem tegen.
“Zeker?” vraagt ze.
Hij knikt. “Ja. Natuurlijk.”
“Anders ben ik er voor je, oke?” ze kijkt hem recht in zijn ogen aan en glimlacht. Ze hoopt zo hard dat hij niet staat te liegen en dat alles écht goed met hem gaat, maar ze vreest er voor.
“Is goed.. Trouwens, ik heb gezegd dat Robin naar de meisjesbungalow moet komen, goed?”
Femke knikt. “Prima! Kan jij dan animatie doen? Het is maar voetbal, dus het is niet moeilijk.. Dan ga ik al daarheen, zodat er toch iemand is die haar kan opwachten.”
“Oke..” Didi loopt rustig verder naar het veldje waar hij Femke’s animatie overneemt, maar bedenkt zich om het laatste moment. “Fem!”
“Ja?” ze draait zich naar hem toe en kantelt haar hoofd een beetje.
“Wanneer kan ik Stef zien?” vraagt Didi voorzichtig.
Femke kijkt hem even onderzoekend aan en zucht.
“Je hebt beloofd dat ik hem-”
“Dat weet ik, Didi.. Maar het is niet zo gemakkelijk. Ik kom je straks halen, als Robin er is.”
Een klein glimlachje verschijnt op Didi’s gezicht, voor hij zich omdraait en verder loopt. Gelukkig. Straks ziet hij zijn beste vriend. Een naar gevoel besluipt hem.. wat kan hij verwachten als hij Stef straks ziet liggen? Zou hij er slecht uitzien? Zou het echt zo erg zijn als Femke laat uitschijnen.. of zou het nog wel meevallen? Maar dan zou hij vast Exo niet moeten verwittigen.. Toch..?
“Didi, gaan we beginnen?”
Geschrokken kijkt Didi naar waar het zachte stemmetje vandaan kwam. Eline.
“Oh, natuurlijk!”
“Waarom is Femke er niet?” vraagt ze dan voorzichtig.
Didi glimlacht. “Ze moet belangrijke dingen doen..”
“Oh..”
“Maar goed..” Didi wendt zich tot de hele groep en zet zijn breedste glimlach op. “Verdeel jullie maar in groepjes van twee en verspreid jullie over het veld!”


Paula loopt met hangend hoofd de koffieshop in. Ze heeft toch wel een beetje spijt van hoe ze net tegen Didi deed.. Maar hij heeft gelijk. Ze is een verschrikkelijke beste vriendin geweest. Hij verdient beter dan dit. Beter dan haar.
“He, Paula, waarom zo sip?” vraagt Tim.
Ze haalt haar schouders op en ploft op een barkruk. “Mel, een dubbele cola.”
Mellanie fronst even bedenkelijk, maar haalt dan snel twee cola’s, terwijl Paula zich tot Tim wendt.
“Dat maakt toch niets uit.” Mompelt ze. “Ik ben de slechtste beste vriendin ooit.”
“Wie zegt dat? Femke toch niet?” Tim kijkt haar geschokt aan en Paula schudt snel haar hoofd.
“Nee, joh..” zegt ze zacht, terwijl Mellanie haar twee cola’s geeft. “met Femke gaat alles goed.” Rustig loopt ze weer naar de receptie.
“Wat scheelt er met haar?” vraagt Mel voorzichtig.
“Geen idee.. Ze zegt dat ze de slechtste beste vriendin ooit is..”